United States or Ecuador ? Vote for the TOP Country of the Week !
Cayó po'y isáng dalagang totoong matalinò, ang marahang sinabi sa canyá n~g teniente, magalíng pô ang inyóng guinawâ n~g inyóng pagcacábigay n~g sulat ... sa ganyáng paraa'y macaaasa cayóng dalawá sa isáng mapanatag na hinaharap. Nakíta n~g dalagang lumálayô ang teniente na ang m~ga matá'y anyóng na hahalíng at kinacagat ang m~ga labì. Sa cagalin~gang palad ay nagdaan si tía Isabel.
Niyayo'y buwan n~g Agosto n~g 1882. Nalilipos n~g laguím ang boong Maynila; cakilakilabot ang pagcacamatay n~g tao dahil sa sakit na "cólera". Casalucuyang inilalathalâ niyon ang "Diariong Tagalog"; dalawa caming mánunulat sa wícâ natin sa páhayagang iyon, ang tan~ging macabayan at cárilagdilagan filipinong si Gat Marcelo Hilario del Pilar Gatmaitan at acó. Datapuwa't ¡ay! n~g panahong iyo'y natatanicalaan ang calayaan n~g m~ga panitic, walang nasasaysay cung dî ang papaguingdapating itulot n~g macapangyarihang dito'y nagmamay-arí n~g buhay, dan~gal at pamumuhay n~g m~ga culang palad na filipino. Sa guitnâ n~g gayong cahapishapis na calagaya'y siyang pagdating sa amin n~g isang sulat na galing Barcelona, liham ni Rizal na may calakip na isang mababang casulatang wicang castil
Samantalang sa kabilang dako si Leoning ay mapapasa ibang kandungan na siyang lahat ang naging dahilan ng kanyang mga paghihirap. Si Leoning ay mapapasapalad ng isang mangangalakal na mariwasa. Hindi niya naging palad si Leoning, oh! Eduardong walang palad! Nilimot nga naman siya ng hindi niya namamalayan. Hindi niya sukat akalain ang magkagayon.
Siya'y aking nakilala at nácapanayam, at masasabi cong siya'y isa sa m~ga taong lalong carapatdapat at lalong may malinis na capurihán sa Filipinas. Guinoo ang sagót ni Ibarrang nababagbag ang púsò ang inyo pong pagpuri sa aking amá ay pumapawì n~g aking m~ga pag-alap-ap tungcol sa caniyang kinahinatnang palad, na aco, na canyang anác ay di co pa napagtátalos.
Ang ating harapin ay ang makatumbás sa ama at inang namuhunang hirap Oo n~ga Dalmacia at kang matutupad yao'y mamumun~ga n~g magandang palad. Nanatili nan~gang kanilang ilagan ang madláng paraya nitong kamunduhan at walang hinaráp kundí ang mag-alay n~g magandang suyò sa m~ga magulang.
Eduardo, sa hanggang dito na lamang at sa iyo ay paalam, malungkot ako sapagka't hindi kita palad at malungkot ka sapagka't ang hinala mo ay dahil sa sumpa kong nilimot. Paalam , At, matapos mabasa ni Eduardo ang liham ay halos mapaluha na lamang at sa puso ay waring walang ibang nagsisidhi kundi ang pighati.
Leoning, namamali ka; ang sabihin mo'y hanggang libingan. Hanggang libingan na di mo na maaalaala ang iyong pangako? Marahil nga.... Leoning, saan man mahantong ang aba kong palad ay di maaaring mawalay sa gunita ko't alaala ang larawan mo. Isinusumpa mo kaya ang lahat mong mga pangungusap na iyan? Leoning, sumpa ko. Hanggang.... Hanggang hukay Leoning ko! Leoning! Eduardo! Habang buhay!!!
Kasalukuyang hinahanap ng sumusulat nitó ang katugunan sa mga tanóng na iyan, nang walang anú-anó'y sa sisipót at inilalahad sa akin ang kaniyang palad. Isang mahigpit na kamáy at yakap, kaibigan ang wika niya sa akin; akó'y maglalayág na patuñgo sa Amerika. At ang Bulalakaw ng Pag-asa? ang pamangha kong tanong. Aywan ko kung saan naparoon, at aywan ko rin kung ano ang kaniyang kahihinatnan.
Ang tan~ging tagapagtanggól n~g culang palad na itó, na si Linares, ay malaon n~g nagpapahin~galay sa Pacò, sa pagcá't pinatáy siyá n~g pag-iilaguín at n~g masasamáng guinágawâ sa canyá n~g canyáng hipag.
Diyata't ang dugong sa korona galing hamak na babae ang kakasamahin dustang kapalara'y nang diko tangapin mag-isip n~g lalong nararapat gawin. Nang hindí mangyari ang takda n~g palad putlín ko ang ulo't yaon ang marapat; linapitan na n~ga't liig ay tinigpas nitong walang malay sa pagkapahamak.