United States or Mongolia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Tunghan ang m~ga sumusunod: =Ang dapat nating asalin sa kabuhayan= "Ang kabuhayang hindi ginugugol sa isáng malaki at banál na kadahilanan, ay kahoy na walang lilim, kung di damong makamandag." =Kailan nagiging kabaitan ang gawang magaling= "Ang gawang magaling na nagbubuhat sa pagpipita sa sarili, at hindi sa talagang nasang gumawa n~g kagalin~gan, ay di kabaitan." =Ang tunay na kabanalan=
3. =Ano ang kabuhayan ni Bonifacio?= Ang kaniyang m~ga magulang ay m~ga taong dukha kaya't siya nama'y isang taong mahirap. 4. =Ano ang kanyang Napagaralan?= Siya'y nagaral sa paaralan n~g gurong si G. Guillermo Osmeña, sa pook n~g Meisik, Binundok, Maynila. Datapwa nang siya'y tumutuntong na sa ika 14 na taon, ay namatay ang kanyang m~ga magulang at dahil dito'y naputol ang kanyang pagaaral.
Ah, si Dario: siya nga; tunay ang tinuran mo, ang sabi naman ng isa pa din sa nan~garoroon. Datapwa't sa aking wari, ang kabuhayan ng taong iyan ay nababalot ng isang malaking hiwaga, anang na unang nagsalita. At bakit naman? ang tanong ng isa doon. Bakit nga naman? ang mapiling usisa ng isa pa rin.
Sa maiikling pan~gun~gusap, ay aking ipinatanto sa m~ga anak ko ang buong kabuhayan ni Andrés Bonifacio at ang sanhi't katwiran kung bakit siya'y ibinubunyi n~g ating lahi't Pamahalaan.
Si Kadiliman ay malungkot may taling panyong puti sa ulo, palaging napaghihiló dahil sa sakit na taglay, na ayon sa sabi n~g m~ga medico ang sakit na itó ay, nabubúlok ang pusô, kaya nanghihina, kung kaya naman napaghihiló nabúbugok diumanó ang utak; nakahilig sa isang mainam na luklukan si Kadiliman, palaging nakatin~gala't pinag-iisip ang kahapis-hapis na buhay na kanilang napagsasapit na mag-anak; nakasanglâ halos ang boong kabuhayan sanhî sa pag-gugol at pagkakándido, at sa taglay na karamdaman.
Hindi ko malaman itong nangyayari sa kabuhayan kong bihag mong parati, ang Aklat n~g aking tunay na Pagkasi'y puno na n~g aking m~ga pagsisisi. Aking nalalamang hindi makukuha n~g pagsisisi ko itong m~ga sala, n~guni't bayaan mong ang aking pag-asa'y mag-abang sa iyo, n~g awa't ligaya.
¿Sa makatwid ano mang hirap na ating danasin sa kabuhayan ay di dapat nating isisi kanino man, kundi sa ating m~ga inihalal na iyan?
Na di ko mawari magpahanga n~gayon, kabuhayan niya, haring pan~ginoon, pagka't kailan mang kunang ko n~g tanong; sabing talinghaga ang itinutugon. Kun gayon ang sagot n~g Sakramajestad sa kalakhan nila'y paumanhing gawad kami na ang inyong loobing mag-in~gat at siyá ay aming paparahing anak.
¡Ano't ganito na ang pasan kong hirap! ¡Ano't ganito na ang aking pan~garap! Ang lahat n~g bagay ay napatatawad, ¿Patawarin kaya ang imbi kong palad? Gabi-gabi ako'y hindi matahimik Na parang sa aki'y mayrong nagagalit, Ang pasan kong sala'y laging umuusig Sa kabuhayan kong di man managinip.
Ang bigay na ito aniya ay aanhin asawa ko't anak ay dirin kakain anang Hari labis ko nang puhunani't kabuhayan namin ay dito kukunin. Mahan~ga'y itapo't sagabal pa sa aking paguwi sa tahanang villa iniakmá nan~gang itatapon niya sa sundalong bantay na siya'y nakita.