United States or Latvia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Si ina, Urbana ay ualang pagcasiyahan nang dalamhati, palaguing na sa suloc, ayao tumiquim nang canin, at ualang sariling lacas na ipagtiis nang hirap nang pan~gon~golila sa isang esposong hindi nacapagbigay sa caniya nang munti man lamang dalamhati.
Sa sinapupunan nang Conde Adolfo aquing natatanáo si Laurang sintá co, camataya,i, nahan ang dating ban~gis mo? nang díco damdamín ang hirap na itó. Dito hinimatáy sa pag hihinagpís sumúcò ang püsò sa dahás nang sáquit, ulo,i, nalun~gay-n~gay, lúh
Ang gayong pag-iilaguin ay hindi masama sa may catauan, bagcus cun macalalo na yaong munting hirap na yao,i, lungmalacas pa sa dati.
Napilitan acong tumacas at n~g huwag magsabog n~g dugong walang malay; natatacot humarap ang aking m~ga caaway at ang canila lamang inilalagay sa aking hirap ay ang ilang m~ga caawaawa, na walang guinawa sa akin cahit caliitliitang casam-an.
May isang soldado ang Haring maran~gal na wala nang Ama't mahirap ang buhay ang nagaaruga ay Ina na lamang sa bugtong na anak niyang minamahal. Hindi ibig halos mawalay sa titig ang kaniyang bunsong pinakaiibig dan~gan di mangyaring siya ay mapalit ay hahalinhan na't hirap ay mabihis.
Napasalamat sa Dios si Josef, sapagcat natapus ang panahon nang pagtahan sa Egipto, at gaano man ang hirap, ay lumacad na siya, casama si Jesus at si María; datapua nahapis ang caniyang pusó, pagdating sa Judea, at ang dinatnang Hari ay si Arquelao, anac nang lilong si Herodes, at hindi siya tumahimic at naligaya, hangan sa pinagsabihan nang Angel na si Jesus at si María ay dalhin niya sa Galilea, at doon sila tumahan sa Nazaret.
Ang mahal na reina naman ay nagbadyá na tumataguistis ang luha sa matá, ¡oh anác cong bunsó princesa Leonila! patauad ang aquin na nagauang sala. Icao aquing bunso,i, sa pinagdanan mo na hirap dálita,i, pauang tiniis co, cahima,t, masucal ang puso,t, loob mo pacalinisin na n~gayon at magbago.
«At ligaya co nang iyong matalastas ang buhay na yaring silo-silong hirap, nang ang paglin~gap mo,i, siyang maguing lunas na lubhang mabisa sa pusong may sugat. CAPÍTULO I. Ang magandang asal na dapat pasimulan mula sa cabataan . «Sa Limang capital nang Perúng calac-han masaganang ciudad nang maraming yaman; siyang naguing palad na quinamulatan niring man~ga matang sa pagluha,i, laan.
N~guni,t, sa púso co,i, matamis pang lubha natulóy naquitíl ang hiningáng aba houag ang may búhay na nagugunita ibá ang may candóng sa Lan~git co,t, toua. May anim na n~gayóng taóng ualang licat nang linibot libot na casama,i, hirap...." nápatiguil dito,t, sila,i, may nabat-yág nagsa-salitaan sa loób nang gúbat.
Ang magnasang magcamit nang camahalan sa bayan, sa caraniuan ay hindi magandang nasa, sapagca ang pinagcacadahilanan ay di ang magaling na gayac nang loob na siya,i, paquinaban~gan nang tauo, cun di ang siya ang maquinabang sa camahalan; hindi ang pagtitiis nang hirap sa pagtupad nang catungculan, cun di ang siya,i, maguinhauahan; hindi ang siya,i, pagcaguinhauahan nang tauo cun di ang siya,i, paguinhauahin nang tauong caniyang pinagpupunoan.