United States or São Tomé and Príncipe ? Vote for the TOP Country of the Week !
Siya'y itinirá na hindi naluatan sa Letrang colegio, ang nacacabagay ay duc-hang ulila sa m~ga magulang, sa loob nang Dios tinangap din naman. Sisiyám na taón cabilan~gang edad nang siya'y parito at masoc na cagyat sa colegiong yaong hinahan~gad-han~gad nang caniyang budhi at loob na in~gat.
Sila'y maliligtas sa tamóng hilahil n~g asauang mahal ¿ano pang idaing? saca hindi batid huling sasapitin nila ni Romeo, na calaguim-laguim; Touá'y palibhasa sa muc-ha'y nalimbag sa asam na bitouin n~g magandang palad, pagdating sa bahay magulang namalas lalong naniualang tunay ang hinan~gad.
Sa haráp n~g ganyáng paglálarawan n~g kaibigan ko, ay labis niyáng ipinakilala ang lubós na kabagsikán n~g salapí na waláng dí naituturó sa tao, pati n~g lalóng kasamasamaan. Subali't ¿ang han~gád kayá n~g mahál kong kaibigan sa paglalarawang itó n~g nakáririmarim na ugalí ay upang pulutin namán itó n~g m~ga mambabasa?
Salamat, kasamang Pablo; pinasasalamatan ko n~g marami ang iyong mabuting han~gad; subali't ipahintulot mo, na sabihin kong hindi ko matatanggap kailan man ang anomang han~garing makapagpapabuti lamang sa aking sarili, n~guni't sa kapan~ganyayaan naman n~g marami. ¿Bakit mo iisipin at aalalahanin ang kapakanan n~g iba? Sukat mong alamin, kasamang Mauro, na ang inyong aklasan ay di magtatagumpay.
Malungkot kung minsan, kung minsa'y masayá, N~guni't kadalasa'y uhaw sa pag-asa; Sa han~gad ay labis, at labis sa kaya, Subali't sa tuwa'y ulilang-ulila. Makatang Pasleo: Ang aking Bulaklak Ay narito't handog sa una mong aklát. Bulakan, Bul., 1915. Ramo de Laurel Para el poeta vernacular , =Pascual de Leon= .
Gamiting mabuti ang pagiisip, ang kailan~gan sa paghirang. Huag ninyong ihalal, kahit sino siya kung inaalipin ang kanyang m~ga isipin n~g m~ga naging sanhi n~g ating pagkapahamak sa ating pinakahahan~gad na kasarinlan. Ilagan din ninyo yaong mapagpaimbabaw, na kaya lamang n~gumin~giti kung panahon n~g halalan at kung makaraan na ay di ka man mapansin kahit mo sila pugayan sa daan.
Nagdamdam naman si don Tiburcio, sa ganang canyá, n~g hindi mawatasang pamamanglaw n~g canyáng dilidilihin ang m~ga unang buwan n~g canyang pag-aasawa na ang caraniwa'y nagtatamasa n~g boong catamisan. N~guni't caniyang taglay ang pagsang-ayon sa sawing capalaran, at humin~gi siyang saclolo sa pag-aalaala sa dinaanan at dinaraanan pang gutom cung sacali. Cailan man ay hindi niya inisip ang luman~goy sa yaman ó magtamo n~g mataas na catungculan, magagaang na camtan ang canyang m~ga adhica n~g loob, hindi malalawac ang canyáng m~ga mithi; datapuwa't ang canyang pusong virgen pa n~g m~ga panahong iyón ay naghan~gad n~g ibang nacasisintahing lubh
Tinatawag din namáng Noli me Tangere ang masamang bukol na nacamamatay na Cancer cung pamagatán n~g m~ga pantás na mangagamot. Sa han~gad na ang m~ga librong NOLI ME TANGERE at FILIBUSTERISMO, na kinatha n~g Dr. Cung pakinaban~gan n~g aking m~ga calahi itong wagás cong adhica, walang cahulilip na towa ang aking tatamuhin, sa pagca't cahit babahagya'y nacapaglicod acó sa Inang-Bayan.
Sa dingding nang bangka'y ikinabit agad dinukot at wika'y onzang aking han~gad habang dumudukot ang ilinalabas ay onza, at bumabalong ang katulad. Nang ang nadudukot na onza ay sampu ay yaong pagdukot niya'y inihinto at yaong pitaka niya'y itinago sampu nang martilyo't ang kasamang pako.
Tuloy ang kanyang mabilis na lakad niyong paglalakbay sa tun~go nang han~gad doon sa sasakyan siya'y nakiusap na maging utusan, kahit walang bayad. Pinaayunan din yaong hiling niya kaya n~ga't sa daong lumulan nagdaka linisan ang kaniyang bayang Castilla at tinun~go niya yaong Inglaterra.
Salita Ng Araw