United States or Burkina Faso ? Vote for the TOP Country of the Week !
Holmes nie słuchałby nawet podobnych baśni i ja powinienem być na nie głuchym. Lecz fakty są faktami, a na własne uszy dwa razy słyszałem szczekanie na bagnie. Przypuśćmy, że jest tam jakiś pies zdziczały byłoby to wyjaśnieniem tych wszystkich zagadek. Lecz gdzież taki pies ukrywa się? Gdzież znajduje pożywienie? Dlaczego nikt go nie widzi we dnie?...
Biegnijmy na pomoc! Prędzej! Prędzej! Rzucił się naprzód, ja za nim. Po raz trzeci, do uszu naszych doleciał jęk ludzki i straszne warczenie. Stanęliśmy, nasłuchując. Znowu zaległa cisza. Holmes załamał ręce. Nigdy jeszcze nie widziałem go tak bezradnym. Zapóźno już, zapóźno!... mówił z rozpaczą.
Doktor Mortimer ma lat trzydzieści niespełna, jest uprzejmym, dobrym, niezbyt ambitnym, roztargnionym. Ma psa trochę większego od jamnika, a mniejszego od wyżła. Roześmiałem się niedowierzająco. Holmes zasiadł wygodnie w fotelu i puszczał kłęby dymu.
Nie mogłem pana wzywać, panie Holmes, bo w takim razie musiałbym ujawnić te fakty przed całym światem, a mówiłem już, żem sobie tego nie życzył. Zresztą... zresztą... Czemu pan nie kończysz? Bywają dziedziny, niedostępne nawet dla najbystrzejszych i najdoświadczeńszych detektywów... Chcesz pan powiedzieć, że wchodzi to w zakres rzeczy nadprzyrodzonych? Tego nie twierdzę stanowczo.
W jednym z opuszczonych domków był przykuty do ściany łańcuch; pogryzione kości świadczyły, że pies był tutaj więziony. Opodal leżał szkielet małego pinczerka. Patrzcie! toż to faworyt Mortimera! zawołał Holmes. Stapleton potrafił ukryć psa, ale nie zdołał stłumić jego wycia. Mógł był wprawdzie trzymać go w oficynie Merripit-House, ale byłoby to ryzykownem.
Wszelkie wątpliwości rozprasza fakt, że słowa zostały wycięte w całości, nie zaś pojedynczemi literami, a nawet widzimy dwa słowa wycięte razem: dbasz o ... Doprawdy, panie Holmes, to przechodzi wszelkie pojęcie! rzekł doktor Mortimer, patrząc na mego przyjaciela ze zdumieniem. Nie dość, że pan poznałeś odrazu, iż słowa zostały wycięte z dziennika, ale domyśliłeś się, z którego.
Słyszał wystrzały i domyślił się, że jego „sztuka” wyszła na jaw. Nie zastaniemy go już mówił Holmes. Kto wie: gęsta mgła stłumiła zapewne huk rewolweru, a zresztą przestrzeń dość znaczna; mógł nie słyszeć. Sądzisz, że czekał na rezultat w domu? To go me znasz. Ręczę, że wyszedł za psem, aby go przywołać po skończonej „robocie”. Gotówbym się założyć, że go niema w Merripit-House.
Holmes schylił się, aby go podnieść, przyczem pośliznęła mu się noga; gdybyśmy go nie podtrzymali, byłby wpadł w to błoto bezdenne. Podniósł się trzymając w ręku stary but. Wewnątrz, na podeszwie, była wypisana firma: „ Meyers, Toronto ”. Warto było wziąć błotną kąpiel! wołał. Jest to zaginiony but sir Henryka. Stapleton rzucił go tu zapewne wśród ucieczki. Niewątpliwie.
Może kamerdyner chciał zabezpieczyć sobie w dalszym ciągu spokojne i niezależne stanowisko w pałacu, w którym podczas nieobecności właścicieli był prawdziwym panem?... Ale taki cel byłby niedostateczną pobudką do zbrodni. Sam Holmes powiadał, że nigdy jeszcze nie zdarzyła mu się sprawa tak zawiła. Pragnąłem już jak najprędzej oddać ją w ręce mego przyjaciela.
Przedstawiciel pierwszorzędnego rodu jest trapiony przez łotra i wyzyskiwacza. Muszę zapobiedz skandalowi. Może mi pan kogo poleci na swoje miejsce? Holmes położył mi rękę na ramieniu. Jeżeli mój przyjaciel zechce panu towarzyszyć rzekł to nikomu nie mógłbyś pan tak zaufać, jak jemu. Propozycya zaskoczyła mnie zupełnie znienacka.