United States or Angola ? Vote for the TOP Country of the Week !
Jeanne zweeg, maar eensklaps richtte zij zich op, en op haar beurt Eline's fijne, koele vingers vattende, zeide zij, in een verlangen naar teederheid: Zeg eens, Eline, je weet, ik heb het hart op de tong, ik ben altijd nog al oprecht geweest: mag ik je iets vragen? Natuurlijk, antwoordde Eline, een weinig verbaasd.
En toen de baroenen en ridders den paap eerbiedig lieten uit gaan met de zes knaapskens, die al van vigeliën zongen, bekruisten zich de dappere wiganten en reden toen binnen, alle de bruggen over, alle de poorten binnen en zij werden met groot gejuich ontvangen op het burchtplein; daar viel al de nacht maar het was er licht van de vele toortijtsen en de koning Assentijn stond er onder de linde op zijn troon en ontving met open armen Gawein; dien drukte hij aan zijn hart en hij zeide, dat alles vergeten was van vroeger, alle wrok en nagepeize, over de eerste Ysabele, die Gawein had ontvoerd en over de vierwerf twintig man, die hij Destijds aan elk der twaalf poorten verslagen had.
De donna keerde naar huis terug en zeide, dat zij nooit van een klein kind wilde scheiden, dat zij van hem had en aldus achtergebleven begon zij het kind en den rijkdom te beheeren, die aan Ferondo behoord hadden.
En toen: "het is heel wel mogelijk, dat het ons het leven kost." "Vertel mij nu wat er gebeurd is," zeide zij. "Zij probeerden mijn gaan hierheen te belemmeren." "Hoe?"
"Wat beteekent een mensch toch weinig in zulk een positie," mompelde hij tegen Tschirikow, terwijl Lewin na hem een verstrooiden blik te hebben toegeworpen, zijn bruid naderde. "Geef acht, Kitty! zet het eerst uw voet op het tapijt," zeide gravin Nordstone, terwijl ze bij haar kwam.... "Gij maakt het mooi!" liet zij zich tot Lewin wendend er op volgen.
Weder klonk Scholte Lodink's vraag, en ze moest nu wel eindelijk een antwoord geven. "Wien mag je liever lijden, Herbert of Albrecht?" Angstig zeide ze: "Herbert, vader." "Dat heb ik wel gedacht," loofde hij vol blijdschap. Dat was een goede tijding! Een paar kernachtige vloeken werden Albrecht's karakter nog nageknetterd.
Toen wij den volgenden morgen ontwaakten bevonden wij ons aan den voet van den heuvel Tsjopane, waarachter, naar men ons zeide, Samarkand ligt. Op den top des heuvels zagen wij schildwachten: ter rechterzijde zagen wij hooge ruïnen, die van verre op de bogen eener verwoeste brug geleken, en ons toeschenen zeer oud te zijn. De heuvel was vol gaanden en komenden, allen ongewapend.
"Bedaar! bedaar! mijn waarde reismakker!" zeide hij: "men zal wel dadelijk hier komen: de Heer Ambtman zit nog ongetwijfeld in groote besognes. Paululum exspecta. "'t Is een verbruid werk," riep de jongeling, "ik zit hier als een muis in de val. Ware het niet om voor geen dief te worden aangezien, zoo sprong ik het venster uit."
"Gij hebt uw vrouw, om uw vermogen met u te deelen," zeide zij, nadat beiden een oogenblik het stilzwijgen bewaard hadden; "gij hebt Effie, om het te erven, en uw naam kunt gij aan uw vaderland nalaten." Nu volgde er een pijnlijk stilzwijgen. "En gij," brak hij het af, "wat is uw toekomst?" Zij glimlachte weemoedig.
De herder, die het eerst gesproken had, staarde een oogenblik nadenkend in het vuur, en zeide toen op beslisten toon: Er is slechts één plaats in Bethlehem waar kribben zijn, slechts één, en dat is in de spelonk bij de oude herberg. Broeders, laat ons gaan en zien wat er geschied is. De priesters en schriftgeleerden verwachten den Messias reeds geruimen tijd.
Woord Van De Dag