United States or Sint Maarten ? Vote for the TOP Country of the Week !
Noch Joan, noch Hendrik spraken een woord; maar zij drukten elkaar onwillekeurig de hand. Een lang stilzwijgen volgde. "Hoe!" zeide Hendrik eindelijk: "ik meende toch gehoord te hebben...."
"Ik gevoel dat ik dit verwijt verdien," zeide Mom, zich buigende op een vriendelijken toon: "doch ik wist niet, dat er redenen bestonden, welke den Baron beletten konden, zijn goedkeuring te weigeren aan een echt tusschen de Freule en u! Ik werd toevallig gewaar, dat gij misschien de bevoorrechte, geliefde minnaar wezen kondt, en in dit geval wilde ik geen hinderpaal voor uw wenschen zijn.
»Maar waarom beeft uwe stem dan?" vraagde hij bezorgd, »ge staart naar de verte als een schuw vogelke, dat onheil ducht heeft het woord van uw grootvader zoo'n indruk op u gemaakt?" »Ik weet het niet," zeide ze, worstelend tegen de bange voorgevoelens, die haar ziel bestormden. »O Charles," riep ze uit, »mijn liefde behoorde u gelukkig te maken, en ze begint, met uw hart week te maken!"
"Heden Tante!" zeide Suzanna, met een onnoozel gezicht: "is het de schuld van Ds. Boterbloem, dat de dijk doorgebroken is? Vader zeide, het was de schuld van het Dijkcollege, dat met de Vijf Steden overhoop lag." "En wat is dit anders," vroeg Tante, het gezegde mijner zuster ernstiger opnemende dan het verdiende: "dan een bevestiging van hetgeen ik zeide?
Even zweeg hij, starend naar de loovers en de wolkjes, die hoog aan den hemel dreven; toen, wijl hij moeizaam ging onder het roerloos geboomte waar de zon maar flauwtjes scheen, zeide hij met nog zachter stem tot het kind, dat haar schoon gelaat hem nimmer zou verlaten, dat hij ten minste haar liefhad die ginder onder de bladeren lag,... en dat hij misschien, misschien gelukkiger was geweest dan de ander dien zij beminde.
Een fraaie bouwstijl, zeide Dries, het gelijken wel reusachtige blokken krijt. Ha, daar komen de Mooren al aan! Kijk, luitenant, daar op het strand, een geheele bende; b
De Ervings hadden zich steeds door goedheid en welwillendheid jegens de armen gekenmerkt; hunne rechterhand mocht niet weten wat de linker deed, en de Heer had het hun vergolden, zooals tante dikwijls zeide: zij waren de rijksten, wijd en zijd in den omtrek.
"Voorwaar!" zeide Adeelen, luidkeels lachende: "met uw vriendelijk verlof, dat was ook een gestrengheid, welke niet veel beter verdiende, en welke gij, Heer Abt, wel nooit in 't werk zult stellen."
De twee broeders gingen de stoep op en zaten weldra aan een tafeltje met het bord tusschen hen in. Terwijl zij de schijven schikten, zeide Alfred: "Ik moet u toch nog zeggen, Augustine, wanneer ik dacht zooals gij, zou ik iets doen." "Dat geloof ik wel gij zijt van de soort die iets doet maar wat?"
Gij weet, dat zoo ge iets openbaardet, men u in 't oog houdt." Toen drukte hij den werkman de hand en zeide heengaande: "Spoedig zien wij elkander weder." De spioneerende politie ving niet alleen in de herbergen, maar ook op de straat de zonderlingste gesprekken op: "Laat u spoedig aannemen," zei een wever tot een schrijnwerker. "Waarom?" "Er zal geschoten moeten worden."
Woord Van De Dag