United States or Chad ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Ah! monsieur Verbeek!" zegt Hemoni tot dezen laatste: "iere sijn sinjeurs, die mijne winkel en kieterij koom bekijk. Sij koom net van passe, om te zien oe wij probeer die klok."

Ik kijk naar de lucht: het is waar, de vreeslijke vogels, die op dit uur gedurende twee maanden een hellekrocht hebben gemaakt van onzen tuin... zijn niet terug gekomen. Op de straat kijken de menschen, de badauds van Florence, ook naar de lucht en te vergeefs. Komen ze misschien niet wat later? vraag ik. Neen, zegt Antonio beslist, die het schijnt te weten. Ze zullen niet meer komen.

Wee mij, klaagde Ferondo, gij zegt de waarheid en zij was de zachtzinnigste, zij was zoeter dan suiker; maar ik wist niet dat God het den man kwalijk nam jaloersch te wezen; anders zou ik het niet geweest zijn.

Zij had op dezen tocht haar moed vernieuwd. Het spreekwoord heeft wel gelijk, als het zegt: Het vaderlijk huis is een volle beker voor het dorstige kind. En daarna... Waarom kunnen wij het hier niet bij laten? Waarom moeten wij de geschiedenis in haar bittere werkelijkheid volgen?

Ja, ik vind, dat onze literatuur op 't oogenblik zeer gezond is, wel een beetje zwaarmoedig hier en daar, maar dat verandert de literaire waarde nog niet. Ik geloof niet, dat schrijvers er op uit moeten gaan, om hun medemenschen te vertroosten. Zegt een schrijver bij voorbaat dat hij een vertroostenden indruk wil maken, dan geeft hij zijn artistieke onafhankelijkheid prijs.

Dick slaat Tom. Harry slaat Dick. Niets bewezen. Dan komen de revanche-matches. Harry slaat Tom, Tom slaat Dick, Dick slaat Harry. Niets bewezen. Dan probeeren zij 't nog eens?. Dick stoot flink toe. Zegt dat hij op de eerste plaats wil komen. Dus slaat Dick, Tom en Dick slaat Harry. Acht partijen om te bewijzen, dat Dick de beste is, waar twee hadden volstaan. Alles vooruit klaargemaakt.

Ze juicht stil: Hebt ge ooit zoo'n heerlijke toilette gedroomd? Een gretige glans schiet over hare groene oogen. Mariëtte heeft het zeker nooit gedroomd en ze zegt het ook.

Maar nu, o, wordt zijn hart zoo warm als een zomer-zonnestraal, en die gloed blonk hem uit de oogen; en zijn beide armen naar Eva uitstrekkend, zegt hij op onbeschrijfelijk en roerenden toon: "Goed zoo kind! lieve kind! goed zóó! Ach God, wáárom is mijn arme jongen er niet!"

Echter bracht die berusting hem niet tot lijdelijk stroomaf drijven; hij bleef roeien met de riemen die hij had. Ik zal leeren dicht bij het wit te schieten, niet het wit zelf te treffen, zegt hij in het gedicht van den coninc van Poertegael.

"Welzeker is het ton;" fluistert mevrouw met een melancholiek ernstige gelaatsuitdrukking, meer in harmonie met hetgeen er bij zulk een gelegenheid in een moederhart moet omgaan, dan wel met het antwoord aan haar echtgenoot gegeven. "Hij heeft niet eens zijn decoraties aan; alleen de lintjes, en bijna onzichtbaar;" zegt Armelo.