United States or Iraq ? Vote for the TOP Country of the Week !
De plager Verrast hen alzoo. "Wel, zoetjen! Ik groetje, Ik stoor je maar noô. De vrijheid Is blijheid, Is t'huis op het ijs. Elk kiest zich een liefjen; zoo wil het 's lands wijs." Luid schreijend, Hen beîend, Houdt Klaertjen 't gezigt, Bij 't blozen Om 't kozen Op 't ijsvlak gerigt, En zuchtend En duchtend Reikt ze Elze de hand, "De linke," roept Flip, "want de regte is mijn pand!"
Toen moesten ze spelenderwijs in groepjes leeren draven en over omgevallen boomen springen een noodzakelijke, maar toch een heel moeilijke les voor een rendier, dat nu weliswaar in de uitgestrekte bosschen woont, maar dat in vroeger eeuwen op de open noordelijke vlakten leefde, waar zijn spieren zoo'n verandering hebben ondergaan dat springen iets onnatuurlijks voor hem is geworden, zoodat hij het met veel geduld en moeite moet leeren.
Maar, ziet ge en hieraan merkt ge duidelijk, waarin de voortreffelijkheid van een menschbeelding eigenlijk bestaat! juist omdat zijn argumenten zóó zijn als ze zijn, is dat stukje zoo uitstekend.
Ze zou straks Marietje even om 'n flesch pruimen of abrikozen sturen; dat was frisch, en zou haar misschien wel smaken;... eens 'n dag niet eten, als je in bed lag, was wezenlijk zoo erg niet, er was geen reden om haar moeder ongerust te maken. Als 't morgen niet beter was, kon ze naar den dokter gaan; bovendien: Han kwam vanavond, en 'n nacht slapen kon zoo enorm veel goed doen.
Geen van hen had vreugde of rust, als zij niet weer samen waren. Zij hadden de studies begonnen en beiden met den hoogsten geest begaafd stegen naar de roemvolle hoogte der wijsbegeerte met gelijken tred en met wonderbaren lof en aldus hielden zij drie jaar vol tot het grootste genoegen van Cremetes, die ze beide als zijn zoons beschouwde.
Het was alsof ze nergens meer thuis behoorde, geen eigen vaderland meer had.... Toen begon de duikboot-oorlog.... en voor de eerste maal, kon ze in volkomen zelfverzaking dankbaar zijn, dat dit aan haar fijnen man was bespaard, dat hij dit afschuwelijke niet meer beleefde. Langzamerhand vergaten dan de vrienden dat zij haar liefste had verloren.... en hoe.... en waar....
Meestal leefden ze onderling in voortdurenden krijg en stoorden zich aan wet noch orde. Wat het veemgerecht ter beteugeling van de roofzucht en baldadigheid der ridders deed, zagen we reeds.
Walten ziet hem even schouderophalend aan en vervolgt dan: „Toen werd ze in eens Ines de Castro en later Donna Sol.
Zij ging dadelijk meê, en zag, dat ze goed verborgen en beschutte broeiplaatsen hadden gekozen. "En waar zul jij je nu vestigen, Donsje?" vroegen zij. "Ik?" zei Donsje. "Ik ben niet van plan hier op de klippen te blijven. Ik ga met de wilde ganzen meê naar Lapland." "Hoe jammer, dat je weer weg moet," zeiden de zusters. "Ik was graag bij jelui en onze ouders gebleven," zei Donsje.
Maar Nicolette sloeg geen acht op deze aanmerking en bracht ze niet aan Cosette over.
Woord Van De Dag