United States or Grenada ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Hop, hop... in de rondte... vooruit maar... "Dien weg uit... omlaag by de poort... "Wat 'n vischlucht!... om 't even... vooruit maar! "Hop, hop weêr, en lustigjes... voort!" Daar zat een slapend meisje in 't gras... of 't Femke was? Daar naderde joelend de bruiloft, En huppelde om 't slapende kind. Haar bleekgoed rees op van de zoden, En danste op muziek van den wind.
Op enkele dagen in den zomer drongen de zonnestralen gedurende een half uur tot in den kelder door; en als dan de arme knaap daar zat en zich in de zon koesterde en het roode bloed door zijn dunne vingers zag, wanneer hij deze voor de oogen hield, dan heette het, dat hij dien dag uit geweest was.
Bij de fontein stond een marmeren kapel; daarvoor zat een kleine dwerg, die tot Ferguut riep: "Ridder! wat zoekt gij hier? Meent ge, dat ge hier Galiëne vinden zult? Een zot zijt gij. Eeuwig kunt ge hier weenen, aleer ge Galiëne hier zoudt zien." "Lieve dwerg," aldus antwoordde Ferguut, "hoe kent gij de schoone vrouw, van wie ge spreekt?" "In een ander rijk, voor gij waart geboren.
Het kwam mij voor dat Maud een lichte kleur kreeg en 't kleintje kronkelde zich lachend op den schoot van "Auntie," gansch opgewonden door de prikkelende discussie. Ik hield mij stil en zat benauwd te glimlachen. Ik had reeds meenen op te merken dat Papa niet bijzonder geraffineerd was in zijn manieren. Hij slurpte aan zijn kop en dronk terwijl hij at.
En zij richtte zich zuchtend op en vermaande de kinderen niet zoo een leven te maken: papa zat beneden en papa had hoofdpijn... Toen zocht zij op tafel naar heure werkmand, maar zij had hem in de huiskamer gelaten en zij vermaande Dora, als eene groote meid, even op de broêrtjes te passen.
«Hoe kan men een kind nu toch zoo iets in het hoofd brengen?» zei een deftig oud heer, die een bezoek was komen brengen en op de canapé zat.
Terwijl wij nu voortgingen de kust te houden, op den uitkijk naar onze landingsplaats, klaar om het zeil te strijken, scheen de Amerikaansche kapitein, die naast den man aan het roer zat, aandachtig op een punt te staren aan bakboordszijde buiten de boot. Eensklaps riep hij: »Bakboord het roer, kerel, bakboord, aan boord!"
Ook Willem toefde niet langer, maar keerde naar De Moriaan terug, en zat er met den molenaar en nog eenigen tot laat in den nacht, en dronk een stout glas bier, maar hoorde telkens die woorden: "Dwing mij niet tot verachting!" Door het kerkhof van de dorpsstraat gescheiden, en alzoo in een schuine richting tegenover het dorp, ligt een kleine boerenhoeve.
Wanneer dat mijn doel geweest ware, dan zou ik wel een ander tijdstip gekozen hebben....." De menigte zat hem ademloos aan te hooren. Het was stil in die zaal, zoo stil, dat men een speld zoude hebben kunnen hooren vallen.
Maar het was niet dit, wat Gerrit zoo verschrikkelijk ergerde. Evenmin dat mevrouw Vernooy in het midden van den vriendenkring zat, tusschen den heer Van Hoel en zijn vader, en zulks als "een pareltje in 't goud", als zij nederig aanmerkte.
Woord Van De Dag