United States or Andorra ? Vote for the TOP Country of the Week !
Als we eens den dominee lieten roepen? vraagde de moeder, aarzelend. Ze wist niet of er gebeden moest worden, of gestraft ... of beide. En voor 't eerst van z'n leven misschien, had Stoffel een goede gedachte: Moeder, ik geloof dat er een dokter noodig, is ... Wouter is ziek. Zoo was het. De arme jongen was aangetast door 'n zenuwzinkingkoorts.
Dat zou Wouter van den winter hooren, zoodra er sneeuw lag." Waar onze kleine man verlegen was om sujetten die tot brug konden dienen tusschen weten en gissen, tusschen tastbaarheid en droom, maakte hy gebruik van de personen die hy onder z'n venster zag voorbygaan. Met zoo'n sober materiaal moest-i zich behelpen.
Hy deed weldra juist wat 'm verboden was, zette zich in den hoek van 'n sofa, en viel in slaap. Of 't in het algemeen nuttig is, na 'n schrik in beweging te blyven, kan ik niet beslissen. Zeker is het dat Wouter na hevige aandoeningen altyd groote behoefte voelde aan slaap, en dan ook werkelyk door dit middel de natuur wees het hem aan meermalen 't verbroken evenwicht herstelde.
Het is dus van de Hallemannetjes dat men die dingen leert... van de Hallemannetjes, III, 7 a1... misschien a... ja, wie weet... het kan wel II wezen... of zyn want dat is hetzelfde, juffrouw Pieterse het kan niet anders... zedeloosheid, verderf... op de fransche school... Welnu, juffrouw Pieterse, ik zeg u dat uw zoon... Hè? Ik zeg u, dat uw zoon Wouter...
Een vrouw in nood, 'n dame ze heette Laps, godbetert! wat anders kon daarop volgen, dan: Ce sera moi, Nassau! en..: God laat die moordenaars maar begaan... ik niet! Ik, Wouter! Ivanhoe was-i gewis dien dag niet geweest... helaas!
De arme Wouter was onthutst. Dat klonk anders dan 'n pauselyke aanstelling... die hy trouwens niet langer begeerde, want hy had zoo-even 'n heel andere aanstelling bekomen die hem beter aanstond.
Zwygend, met styftoegeknepen lippen, de armen over elkaar geslagen, en met iets als uittarting in haar trekken, zag 't meisjen op de menigte neer. De kant van haar kap hing haar aan flarden in den nek zy, zoo net altyd! en, erger nog, Wouter meende te bespeuren dat haar gezicht bebloed was, het lieve, lieve, lieve gezicht van Femke! Uitgeput, had-i de kracht niet meer, tot haar te gaan.
Ik voor my geloof niet dat de Hallemannetjes fatsoenlyker waren dan de andere mannetjes onder Wouters kennissen. En daar ik graag reden geef van m'n geloof, wil ik hier 'n voorval inlasschen dat iets vroeger had plaats gevonden. Wouter ontving geen zakgeld. Z'n moeder zei dat hoefde niet omdat hy thuis alles kreeg wat-i noodig had.
De zeven bundels tusschen 1862 en 1877 verschenen zijn zeer verschillend van gehalte en van inhoud: ze zijn "de Tines zijner ziel". Hij spreekt er in uit, wat hem vervult in korte, kernachtige parabelen en verhalen, hij geeft eene satirische bespreking eener brochure over een bidstond. Staatkundige beschouwingen wisselen af met fragmenten zijner Geschiedenis van Wouter Pieterse.
't Is te hopen dat alle gebeden daarboven worden overgezet in waarheid, en dat er voor Wouter iets beters moge weggelegd zyn, dan de ruwaardy van 'n bleekveld. Maar dat-i veel van Femke hield, is waar, al zeid-i er niets van in z'n gebedjes. God zal 't wel begrepen hebben, denk ik, want menschkunde is godenplicht.
Woord Van De Dag