United States or Palestine ? Vote for the TOP Country of the Week !
II. +Alexandra Kollontay+. Kollontay, mijn vroolijke, sterke, dappere kameraad: gij zijt de tweede van de russische vrouwen, die ik wil herdenken. Zooals ik mij vaak beschaamd voelde door de oneindige offervaardigheid van anderen, zoo door uw oneindigen levensmoed.
Zij antwoordde met eenen tranenvloed: "Janneken-lief, zwijg toch, om Gods wil! Ik sterf zelf van honger, mijn arm kind, en daar is niets meer in huis." "Och, moeder, ik heb zulke pijn in mijnen buik... een stuksken brood, och toe!"
"Heeft de blanke lelie, heeft de frissche lenteroos vreemde praal te ontleenen om bewonderd te worden en elkeen te bekoren?" "Vleitaal spreekt gij. Ik wil schoon zijn", herhaalde de jonkvrouw. "Schoon en prachtig opdat mijn bruidegom trotsch weze over mij! Niets is mij kostbaar genoeg." "Het zij zoo: vrouwenwil, Gods wil!" zeide Segher Wulf, de schouders ophalende.
Het zijn ellendige wezens! ik haat ze. 'Neen Johannes, ge houdt van hen. 'Neen! neen! 'Anders zou het u minder verdriet doen, dat zij niet zijn als gij; dan zou het u niet kunnen schelen, wat zij zeggen. Ge moet u minder om menschen bekommeren. 'Ik wil mijn sleuteltje. Ik wil het hun toonen. 'Dat moet ge niet doen, ze zouden u toch niet gelooven. Waartoe zou het dienen?
Bij de beantwoording van de vraag, of iets recht behoort te zijn, wenscht hij alleen de utiliteit, de doelmatigheid te laten beslissen, van "abstracte rechten", waarvoor om huns zelfs wille, afgescheiden van de gevolgen, erkenning wordt gevraagd, wil hij niet weten .
Daar zij tegenover ons de plichten der gastvrijheid wil nakomen, gaat zij ons vóór naar de bovenverdieping en brengt ons in een eenvoudig salon, op oostersche wijze gemeubeld, dus langs den geheelen wand voorzien van breede divans. Een jeugdig nonnetje gaat naar turkschen trant rond met een blaadje, waar confituren en glazen ijswater op staan.
De huisknecht Jakob was te zeer opgevoed in het ontzag zijns heeren dan dat hij voor luistervink zou hebben durven spelen, en met een groot aantal zijner natuurgenooten had hij dit gemeen, dat de gehechtheid aan zijne maatschappelijke positie, of indien men liever wil, de vrees van daaruit verdreven te zullen worden, hem afhield van sommige kwade praktijken waartoe het hem anders niet aan de vereischte neiging zou ontbroken hebben.
"Ik wil meer doen ik wil het bewijzen!" fluistert Guy en staat van de tafel op. Hij ziet er uit, alsof hij eens goed gebruik van zijn recht wil maken.
Men hield niet in 't oog, dat deeze verdeeling, die in Europa stand grypt, het gevolg is van oorlog, omwentelingen, en oneindige toevalligheden, die de tyd te weeg brengt; dat zy voortkoomt uit de voortduuring van een maatschappelyk leven, maar geenzints de eerste grondslag is der maatschappye, die in haaren oorsprong wil, dat alle haare leden in den eigendom deel hebben.
Het was Cassy, die onder zijne alleenspraak stil was aangekomen. "Zoo, gij duivelin, zijt gij daar terug?" "Ja, daar ben ik," zeide zij koel; "en ik kom ook om mijn eigen zin te hebben!" "Dat liegt gij, slet! Ik zal mijn woord houden. Doe wat ik wil, of blijf in het kwartier en eet en werk met de anderen."
Woord Van De Dag