United States or Romania ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Zij was opgevoed als eene dame van goeden huize, sprak en schreef beter Fransch dan Russisch, speelde heel goed piano, maar had de toetsen in geen dertig jaren aangeraakt. Zij begon eerst weer toen ik, reeds volwassen, het ging leeren. Wij speelden soms wel eens vierhandig en dan verbaasde zij mij door haar correct, voortreffelijk spel.
En weer met onvolkomen succes beduidde hij zich dat dat dood-gewoon was, dat ze in de Kalverstraat gezeten hadden en nu naar de Nes gingen, wat een climax was van mannenplezier in een groote stad, de gewone loop van zaken, vooral als je menschen uit de provincie over hadt. Op den Vijgendam was 't nog vrij druk. Er was een standje met de politie er bij, voor een koffiehuis.
Snikkend, met z'n zwerverskop schokkend in die lange dorre handen, kon Racier nog enkel maar uitbrengen: "... voor 't eerst ... na twee en 'alf jaar ... en drie dage ... van de alder'oogste eerbewijzing ... zonder ... lakei ... op die bok ...!" "Om vijf menute voor twaalve op de klok van de kerk wiere we daar toe weer in 't huis van bewaring dichtgegrendeld," verzuchtte de vagebond.
't Was of hij achterna gezeten werd door onzichtbare vijanden, die hem zijn voedsel zouden rooven als hij zich niet haastte; hij had geen tijd, geen tijd; hij moest in allerijl weer naar zijn "office" om nog maar steeds meer geld te verdienen en met dat geld dan eindelijk van het leven te genieten....? Wel neen: hij had immers geen tijd daarvoor, en dat was ook zijn doel niet.
't Is niet menschelijk elkaar doodschieten!... Och kom, dat steekt zoo nauw niet, oordeelde Snepvangers, dat is niks... Hebt ge de nieuw bankbriefjes van vijf frank al gezien? De Burgemeester heeft prijzen vastgesteld voor eten en drinken! wist Miranda. z'Hebben weer twee spionnen gevangen, ze zaten in een kelderken aan de statie gebakken visch te eten, meldde Snepvangers.
Jonge Kees wordt rood en Jaantje even aankijkende die ook al rood wordt, antwoordt hij: "Neen! Ik leef tegenwoordig met mijne moeder weer te Schevelingen. Vader is een paar maanden geleden gestorven en nu wilde moeder liefst niet te Vlieland blijven wonen. Ik heb nu mijne eigen schuit en raadt eens hoe die heet?" "De vrouw Adriana!" zegt Huib vroolijk lachende. "Neen, De Marten Harpertsz.
Bij het minste leven op de trap vloog hij op, om de deur open te maken. Maar degenen, die naar boven kwamen, bleven altijd op een lagere verdieping. Langzaam ging de schilder dan weer in het hoekje bij de haard zitten. Het sloeg middernacht, en nog was Musette er niet. "Misschien was ze niet thuis, toen mijn brief kwam," dacht hij.
Met afgewend gezicht boog hij zich over haar neer, nam haar op en droeg haar de kamers door naar haar bed. Toen hij de kaarsen weer naar de slaapkamer gebracht en nog eens rondgekeken had, ging hij naar boven en riep de dienstmeisjes. Een liep dadelijk naar buiten om Dr. Bentzen, een van de gemeente-artsen te roepen: Mevrouw was ziek, gevaarlijk ziek, 't ging om leven en dood.
Maar een betuiging van liefde is een misdaad, die de hoogstgeplaatste den geringste toch altijd weer vergeven kan, en reeds enkele uren later was Cleopatra hem met de oude, hartelijke vertrouwelijkheid tegemoet gekomen. Nu dacht hij ook weder aan al de kwellingen die hij had doorgestaan, in den tijd toen hij moest aanzien hoe zij door Antonius werd geboeid.
Wat werd menige eenzame Duitsche gouvernante en kinderjuffrouw in de vriendelijke kamers, waar het nooit aan bloemen ontbrak hartelijk welkom geheeten en getroost en bemoedigd en wat drong Fräulein Eiche er sterk op aan dat zij toch altijd weer zouden komen, iederen Zondag maar, als zij vrij waren en geen andere uitnoodiging hadden.
Woord Van De Dag