United States or Egypt ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Ach!" zeide de oude Beckman, door de menigte heendringende: "hij liegt, die schelm van een Ludwig! heb ik niet het kind van den Heer Graaf voor mijne augen zien in 't wasser wirfen?" "Wat? wie twijfelt daar aan de waarheid van zijn verhaal?" vroeg de Gravin, angstig en snel opziende: "spreek Ludwig! antwoord op hetgeen de oude man zegt."
"Maar waarom staan daar zulke leelijke hooge muren omheen?" vroeg weer de soldaat. "O, weet U dat niet, mijnheer?" zei de koetsier, "hebt U nooit van de mooie prinses hooren spreken, die in het paleis gevangen gehouden wordt? Eene toovergodin heeft den koning voorspeld, dat de prinses nog eens met een gewoon soldaat zou trouwen.
Gij leert de moeilijke les van Al-ontvankelijkheid, gij kent voorkeur noch uitzondering; De zwarte met zijn wollig hoofdhaar, de uitgestootene, de melaatsche, de ongeletterde worden door U niet geweigerd; De geboorte, het haastig halen van den doctor, de strompelende bedelaar, de waggelende dronkaard, de vroolijke troep werklieden, De uitgelaten jeugd, de karos van den rijkaard, de pronker, het vluchtende paar, De vroeg ter markt gaande man, de lijkwagen, de verhuiskar naar stad, de wagen die uit de stad terugkomt, Zij gaan voort, aldus ga ook ik voort, geweerd wordt er geen, Allen deelen in dezelfde ontvangst en mij zijn allen lief.
Er ontstond een gedruisch in het benedenste gedeelte van de zaal, en toen de Grootmeester naar de reden vroeg, antwoordde men hem, dat er zich onder den hoop een man bevond, die bedlegerig geweest was, en dien de gevangene door een wonderdadigen balsem het volkomen gebruik van zijne ledematen teruggegeven had.
Hij zei terwijl hij weer neerzat onder 't lampelicht en zijn traan wegpinkte, lachend, verlegen: 't Is van de jeukte.... Ze lachte mee en ze vroeg nadien, of hij zijn schoon huisje nog eens wilde uithalen en de popjes doen dansen. Hare stemme beefde: Om mij plezier te doen. Hij liep seffens in de voorkamer en kwam met de dooze terug.
De stilte van een maagdelijk woud scheen in deze akelige eenzaamheid te heerschen. Omstreeks middernacht kon men in de verte een klein bootje zien, dat naar een der schepen scheen te gaan. De kano hield stil, en een Indiaan, die misschien van de soldaten van het garnizoen een weinig Spaansch geleerd had, praaide het schip, en vroeg naar Columbus.
Willemien had met hooge belangstelling dit debat gevolgd. Blozender dan ooit vroeg ze: »En wat zou je mij raden, André? Dat kostuum voor de kinderen zal ik wel in orde maken. Er is niet veel aan te doen, en ik begrijp precies wat je wilt. Maar dat Pallaskostuum, wat begin ik daarmee?"
"Ze vertelde dat leugentje omtrent haar mama anders, alsof zij er wel iets van wist, en kreeg een kleur, toen de bloemen kwamen." "Arm kind, ze zou er heel aardig uitzien als ze maar naar de mode gekleed was. Denkt u, dat ze beleedigd zou zijn, als we aanboden haar een japon voor Donderdag te leenen?" vroeg weer een andere stem.
"Juist." zei ik, "en heeft hij u geen enkele bijzonderheid medegedeeld over...?" "Niets, mijnheer. Gij gaat toch mee, niet waar?" "Ik.... zonder twijfel. Ik zie dat gij er veel lust in hebt, Ned." "O veel, zeer veel." "Het is misschien gevaarlijk," voegde ik er op beteekenisvollen toon bij. "Gevaarlijk?" vroeg Ned Land; "en dat een wandelingetje naar een oesterbank!"
Wat was er van hem geworden en zocht hij mij en had hij naar mijn ouders boodschap gezonden, dat ik verdwenen was en wellicht betooverd?? Ook dacht ik dikwijls aan Charis... Ik vergat haar nooit... In de vreeslijke nachten, in mijn doorsneeuwden stal, verrees dikwijls haar lieflijk beeld mij voor den geest: zoo als ik haar had gezien de laatste maal aan de andere zij van de kreek, waar de lotussen bloeiden... En vroeg ik mij, met menschegedachte in ezelekop, af waarom zoo grooten weemoed toch over hare schoonheid als een sluier geweest was, toen ik haar gezien had, zich tegen blijdschap verwerende tusschen de dansende maagden...?
Woord Van De Dag