United States or Switzerland ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Dumderdedumderdedum," en vier kleine voetjes trappelden, dat het geheele bed schudde. "Het zal mij benieuwen, of die dreumesjes gauw den slaap zullen vatten," zei Nel, toen ze beneden in de huiskamer kwam. "'k Zal eens kijken, of ze slapen," zei Door een kwartiertje later. "Als roosjes, hoor!" kwam ze terug. "Zullen wij den haan maar gaan roepen?" vroeg Hansje den volgenden morgen.
Toen ik de kamer inkwam, stond een denneboom op de tafel en er brandden lichten aan, en de kleine jongens van den schoenmaker, zijn Kareltje en Christiaantje, hadden een fluit en een trompet, en maakten muziek, en zijn klein Marieken juichte daarbij en gilde het uit, en greep met de handjes naar de lichten, en trappelde met de voetjes in haar moeders schoot, want zij kon nog niet loopen.
Want 't hoofd van zoo'n kind zat vol menschen uit den ouden tijd en het dweepte met hen en was met hen vervuld. Maar werd zulk een kind, waarvan de ziel met sprookjes verzadigd was, over den donkren zolder naar 't provisiekamertje gestuurd om linnen of beschuiten te halen, dan vlogen zijn voetjes voort, dan ging 't in vliegende vaart de trappen af, de vestibule door naar de keuken.
En hij zet haar achterna, om de boete te innen, over tafels en stoelen en divans; Hermoine neemt haar langen sleep op en ontsnapt hem telkens weer op haar vlugge voetjes, totdat hij haar vangt bij de derde portière in de kamer, waarachter hij nog geen blik heeft mogen werpen.
God is in den hemel, de koning zit op zijnen troon en de zonne glinstert ginder aan 't uitspansel; maar ik ben God en koning en het licht, daar ik zoo dicht bij u wezen mag! O, dat haar is zachter dan zijde! Nele, ik ben ruw en wild, doch wees zonder vreeze! Die lieve voetjes! Hoe komt het, dat zij zoo wit zijn? Pleegt gij ze te wasschen met melk? Zij wilde opstaan.
Kindersproke heet het; misschien kent u het, grootmama?" Neen, niemand kende het. "Begin maar gauw, dan zijn wij even ver als jij," zei Cécile. En met een heldere stem, eenvoudig en zonder eenige gemaaktheid, begon Elsje te reciteeren: KINDERSPROKE. Nacht is niet boos... Als hij komt de nacht, Maakt hij den hemel open, En veel sterren en sterretjes komen zacht Op gouden voetjes geloopen.
En zij ging hard loopen; zij liep over spitse steenen en door dichte doornen; de wilde dieren gingen haar voorbij, maar zij deden haar niets. Zij liep zoo lang haar voetjes nog gaan konden, tot het bijna avond was; toen zag zij een klein huisje, en ging er binnen om te rusten. In het huisje was alles klein, maar zoo allerliefst en zindelijk, dat het niet te gelooven is.
Daarna kwam een meisje van zeven jaar met lange zwarte haarvlechten en bloedroode strikken op den rug; een jongen van vijf, in een schotschbont blousetje; weder een meisje, van een jaar of drie, met bloote voetjes in gekleurde laarsjes; en eindelijk, op den arm eener min, een kind, dat niets meer aanhad dan het witte jurkje dat men zag, en het witte hemdje dat men niet zag, verontrust u niet, lieve Hollandsche moeders! het schaap zag er volmaakt gezond uit met een gouden rammelaar in de eene hand en een korst brood in de andere.
"Ge zijt toch zoo verteederend mager van verliefdheid." "Helaas!" "In uw plaats zou ik haar laten loopen." "Dat is gemakkelijk gezegd." "En gedaan. Heet zij niet Musichetta?" "Ja, och, mijn goede Bahorel, 't is een voortreffelijk meisje, zeer geletterd, met kleine voetjes en kleine handjes, net gekleed, blank, en met oogen als van een kaartlegster. Ik ben dol op haar."
"Neen," zeide zij, "jij hadt gelijk. Nu begrijp ik het. Aan een heele, onverdeelde liefde heb je behoefte. Jij die zelf zoo'n heel mensch bent! Hoe zou jij met minder tevreden kunnen zijn! En mijn arme liefde is gedurende vele maanden maar half geweest, maar nu beloof ik je: heel zal die worden!" "Hut, hut paardje! Met je vlassen staartje! Met je koperen voetjes!" Helle was voor 't eerst op.
Woord Van De Dag