United States or Heard Island and McDonald Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !


Marius, met zijn ernstige en opgewondene natuur, hulde dien man in een soort van stralen-krans, waaraan hij het leven zijns vaders meende te danken te hebben, dien onversaagden sergeant, welke den kolonel te midden van den kogelregen bij Waterloo had gered. Hij scheidde de herinnering aan dien man nooit van die zijns vaders en vereende ze in zijn vereering.

Tusschen de bronnen van de Duna en die van den Dnieper, een afstand van circa 20 uur gaans tusschen Witebsk en Smolensk dus, heeft de natuur een toegang, een soort van reusachtig defilé gevormd, dat men de Poort van het Oosten zou kunnen noemen. Daar ligt de grens tusschen Oud-Polen en Rusland.

Iedereen was door die soort van angst aangegrepen, die de borst benauwt, de beenen hunne spierkracht ontneemt; iedereen was bevangen door dat gevoel, hetwelk men ondervindt, wanneer men iemand van eene groote hoogte naar beneden ziet tuimelen. Het was duidelijk, dat een luchtgevecht voorbereid werd, een gevecht, hetwelk de reddingskansen van een zeegevecht niet aanbood.

Ik was er zeer blijde om, en wij strekten ons onder een soort van prieel op den grond uit.

Als hij op deze helling was voortgegaan, zou hij een soort van Messias der lijfeigenen geworden zijn, een barbaarsche Messias, gevaarlijk voor Europa. Hij heeft het niet gedurfd.

Bij den roem, dien Alexander de Groote en Cezar verwierven, wordt ook die niet vergeten, welken hun paarden verkregen: beiden even wonderbaar in hun soort als hun meesters.

En wij hadden geen enkele menschelijke hulp te verwachten! "De oogenblikken zijn geteld", sprak Jacques vol zielangst: "Wij zullen onder de puinhoopen begraven worden...... Laat ons maar planken zoeken en een vlot maken". Hij zeide dit in een soort koorts.

Zij is te onschuldig om in dit alles iets anders dan 'n soort aardig-vinden-van-elkaar te zien. Ja, God, waarom zou meneer haar niet mooi vinden.... Zij weet wel dat ze mooi is.... Haar jonge ijdelheidjes worden gestreeld door de gedachte, dat zoo een knappe, flinke, rijke man als meneer Heins er over nadenkt of zij wel of niet een vrijer heeft.

Maar als men, door het uiterlijk van Zinder aangelokt, achter de muren doordringt, ontdekt men een groote, verlaten ruimte, waar eenige verspreide groepen ellendige hutten staan, met zwart geworden stroo bedekt, en een tiental leemen bouwsels, waarvan de muren in puin vallen middenin vuilheden van allerlei soort.

Jean Valjean zelf bewoonde de soort van portierswoning achter op de plaats, met een matras op een bed met zeelen, een withouten tafel, twee matten stoelen, een aarden waterkan, eenige boeken op een plank, zijn dierbaar valies in een hoek, maar altijd zonder vuur. Hij at met Cosette, en had een zwart brood voor zich op de tafel.