United States or Kazakhstan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Dit is nu driemaal gezegd; en ik hoop genoeg." "We zullen zien, we zullen zien menheer! Ik meende dat het een compliment was aan de schoonheid van mevrouw Philippe, dat ik in overeenstemming met den regisseur, haar een rol gaf waar het publiek bepaald plezier in zal hebben." "Dan is het publiek verachtelijk!
Uw edelmoedigheid, Mijnheer, zal tot het einde mijns levens in mijn boezem geschreven blijven; maar ik ben te oud om mij nog met een bedriegelijke hoop te strelen. Mijn rijk is uit zo wil het God!" "Gij kent mijn koninklijke broeder Philippe niet," hernam De Valois. "Het is waar, zijn daden getuigen tegen hem; maar ik verzeker u dat zijn hart zo edelmoedig is als dat van de beste ridder."
De ridders kwamen met nieuwsgierigheid dichter bij elkaar, en lieten de Graaf De Valois een weinig vooruitgaan. Wanneer hij genoeg van hen verwijderd was, om hun woorden niet te kunnen verstaan, sprak de Kanselier: "Luistert onze genadige Koning Philippe le Bel heeft geen geld meer.
A. Piaget, Romania XXVII 1898, p. 80ss. Zie daarover La Curne de Sainte Palaye, Mémoires sur l'ancienne chevalerie, 1781, II p. 94-96. Molinet, I p. 16/17. N. Jorga, Philippe de Mézières, p. 469. l.c., p. 506. Froissart, ed. Luce, I p. 2/3; Monstrelet, I p. 2; d'Escouchy, I p. I; Chastellain, I prologue, II p. 116. VI p. 266; La Marche, I p. 187; Molinet, I p. 17, II p. 54.
Wellicht zou De Chatillon voor altijd in ongunst vervallen zijn; maar de Koningin Johanna, die de Vlamingen niet lijden kon, en zich in derzelver verdrukking had verheugd, wist haar oom De Chatillon zo wel te verschonen dat Philippe zich eindelijk meer tot dankzegging dan tot verwijt verplicht achtte.
't Was al van 't minste soort; en toch, al die spullen 't gaf een behei en geherrie, waardoor 'en mensch altijd uit zijn gewonen doen raakt. Enfin, geen haan zal er naar kraaien dat de dokter Van Romphuizen, met zulk een doel hier is. Piet moet den directeur geen kans laten om dien Philippe door een hooger bod te winnen.
Deze morgen met hem ter jacht rijdende heeft hij mij een middel aangewezen, bij dewelke wij met Gods hulp de Koning Philippe le Bel verzoenen mogen." De Jongeling sloeg met blijde opgetogenheid de handen te samen en riep "O Hemel zijn goede engel heeft uit zijn mond gesproken! En wat moet gij daartoe doen, mijn vader?"
Hij besloot op het aandringen van de Franse Veldheer zich met al de Edelen die hem bijgebleven waren, voor de voeten van Philippe le Bel te gaan werpen, en hem door deze ootmoedige hulde tot medelijden te brengen. De afwezendheid der Koningin Johanna streelde hem met de blijde hoop dat Philippe le Bel niet overbiddelijk zijn zou.
Eenige oogenblikken later is Piet in de algemeene logementkamer teruggekeerd, en heeft al spoedig den heer Philippe in 't oor gefluisterd, dat er iemand was die hem noodzakelijk spreken moest; maar in 't geheim; heel dood in 't geheim. "Ik ben niet te spreken;" heeft Philippe geantwoord.
Eensklaps zich omwendend tikt hij den zooeven aangeduiden man op den schouder, en zegt terwijl hij hem terzijde wenkt: "Menheer Philippe, 'en woordje alsjeblieft? Pardon mevrouw, één oogenblik maar!" Philippe staat op; neemt een stoel; zet dien bij het tafeltje, en zelf weder plaats nemend, zegt hij: "Ga zitten menheer Baars. Voor mijn vrouw heb ik geen geheimen."
Woord Van De Dag