United States or Tonga ? Vote for the TOP Country of the Week !
Om zich nu toch ook voor den middag voor te bereiden, liet zij door haar kamermeisje haar kleed afslaan, stak zich een anderen strik voor en koos andere kanten voor haar hoofd. "Dat is alles, wat ik doen kon," zeide zij glimlachend tot Anna, toen deze reeds in het derde, weer zeer eenvoudige kleed bij haar binnentrad. "Ja, wij kleeden ons hier te veel!
Deze Baskiërs geven ons nog heden ten dage het echte beeld van die "wilde, stijfkoppige, onbuigzame, trotsche, maar tegelijkertijd ook vroolijke, goedhartige en vergenoegde oudste Spanjaarden," en zij beroemen zich, in hunne dalen de oudste adellijke geslachten van het schiereiland te bezitten.
Een zandstorm bij Tala hield ons gedurende tien uren op onze plaats en had den verstikkingsdood van een der paarden ten gevolge. Tot overmaat van ramp raakten de levensmiddelen op. Ik kon er niet aan denken, op onze schreden terug te keeren in den staat, waarin zich onze menschen en dieren bevonden na twee dagen zonder water en in een toestand van algeheele uitputting.
»Het zou kunnen wezen," vervolgde de eigenaar van Camdless-Bay, »dat ik eenige dagen opgehouden werd. Gij Edward en gij Carrol moet dus gebiedend op de plantage blijven; want aan u moet ik thans mijne familie toevertrouwen." »Gaat gij ons dan verlaten, paatje-lief?" vroeg de kleine Dy met tranen in de oogjes. »Ja, kleine meid," antwoordde haar vader op luchtigen toon. »Maar..."
Ze rukten de kleinen uit hunne bedjes en brachten ze in eene opene boot, het was een koude nacht, naar de koningsstad. Weinige weken later was het knaapje dood. Men zeide, Psamtik had het jongske doen vermoorden. Het lieve meisje zucht nog heden in een duisteren kerker, verlangende naar ons en naar haar vader.
Dit water, al herinnert het niet meer aan de wilde zee der oude kronieken, is toch nog altijd dat IJ, waarvan de naam onafscheidelijk is saamgeweven met de geschiedenis van Amsterdam, ja ik mag wel zeggen, met die van ons vaderland. En dat versmalde, straks tot een kanaal ingekrompen IJ is nog altijd de weg, die Amsterdam met de zee, met de wereld daar buiten verbindt.
Het blijft echter waar, dat de afwisseling, die men in den zomer daaraan kan geven door bloemen en sierplanten, op verre na zoo groot niet is, als die welke het plantsoen met afvallend blad geeft in zijn bladontluiking in 't voorjaar, zijn volle bladertooi in den zomer, zijn bladverkleuring in het najaar, en eindelijk in dien eigenaardigen toestand van winterrust, die zoo goed harmoniëert met ons klimaat.
Ze schoven aan tafel, verwisselden hun zakdoeken voor servetten, en waren binnen tien minuten allen weer op streek. "Hopen en werken," dat is een mooi motto voor ons; laten w' eens zien, wie dat het best onthoudt. Ik zal als naar gewoonte naar Tante March gaan; maar o, wat zál ze zeuren!" zei Jo, die met vernieuwden moed van haar kopje zat te genieten.
Of laten we een tocht meêmaken in het binnenland van Afrika: ik zoû wel lust hebben in zoo iets woeste, en ik ben sterker dan ik er uitzie: ik ben taai. Laten we veel beweging maken, veel doorstaan, veel lichamelijke vermoeienis. Vindt je het niet prachtig dwars door een ondoordringbaar bosch je een weg te kappen? O ja, laten we ons baden in de natuur, in veel lucht en ruimte en gezondheid ...
Je plukt men al de bloemkens of En maakt het veel te grof. Oud Deuntje. Spoken! O, ik heb allen eerbied voor ons beter licht; maar het spijt me razend, dat er geen spoken zijn. Ik wenschte er aan te gelooven, aan spoken en aan toovergodinnen!
Woord Van De Dag