United States or Venezuela ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Maar, heeren," vroeg de burgemeester, "wat kunnen wij nu doen? Wat kan 't volk doen? Och, wat er ook gebeurt, de monniken krijgen altijd gelijk." "Ze krijgen 'altijd' gelijk, omdat wij hun dat 'altijd' geven," gaf Don Filipo kregelig terug, terwijl hij beide malen sterk op dat "altijd" drukte. "Als we maar eens onszelf gelijk gaven, dan zouden we 's verder kunnen praten!"
Er zat zooveel in als een, niet heel groot theekopje, kan bevatten en ik dronk het in één teug leeg. Toen dronk ik nog een tweede vat leeg; maar toen ik om een derde vroeg hadden zij er geen meer. Nadat nu mijn middagmaal was afgeloopen, stroomden zij weer van alle kanten toe en voerden op mijn lichaam een waren vreugde-dans uit.
Hoe dikwijls kreeg ik een kleur van schaamte bij 't lezen van haar brieven; en ik geloof wel, te mogen zeggen, dat sedert het eerste half jaar van die dwaze... geschiedenis, dit de eerste brief is geweest, dien ik van haar ontving, waarvan de inhoud de stijlfouten eenigszins vergoedde." "Hoe het dan ook zoover is gekomen," zeide Elinor na een poos van stilte, "getrouwd zijn ze nu.
Ik bracht het echter wel in verband met de geschiedenis van Jozef. Moeder kon in Emmerik niet blijven. Gelukkig kreeg Vader nu iets in Amsterdam. Hij moest vooruit reizen. »Toen moest ik voor de verhuizing zorgen, alles inpakken en verzenden. En eindelijk ging ik zelf met drie kinderen, een spiegel en een schilderij. Dat was een heel gesjouw. Maar ik rekende altijd op de goeie menschen.
Toen deze nu, met den raadsheer, tusschen hen door ging en zijne beste vrienden tegen zich zag optreden, zakte hem het hart in de schoenen; en toen zij hem allen ontweken en hij zijne beschimping in hunne oogen kon lezen, werd hij angstig te moede; hij moest zich aan den arm van den raadsheer vasthouden en zeide zacht: "Mijn lieve mijnheer Herse, mijn lieve mijnheer Herse, ik ben zoo akelig."
Nu vraag ik U, die als onpartijdige rechters geroepen zijt, in deze zaak uitspraak te doen! Wie is in staat, de gevolgtrekkingen, die alleen reeds uit de genoemde verschijnselen afgeleid kunnen worden, systematisch uiteen te zetten?
Er kwamen geen beelden op, maar iets heel warms, gelijk eene onzichtbare pels, omdoezelde hem gansch. Zijne voeten en zijne handen gloeiden, en langzaam vergingen ze in donzigheid, en hij zou ze niet kunnen verroeren, want had hij nu nog handen en voeten? Hij voelde zijn eigen niet meer. Het vensterken was niet dicht.
Om nu niet al de hoedanigheden van hoofd en hart te noemen die daartoe noodig zyn, vestige men slechts 't oog op de duizelingwekkende hoogte waarop zoo eensklaps de man wordt geplaatst, die gisteren nog eenvoudig burger heden macht heeft over millioenen onderdanen.
Dat gevoelige zintuig was nu gesloten voor deze, en misschien geopend voor hemelsche klanken. Zou het nu voldoening smaken, dat fijne gevoel voor het schoone? Ik heb toen de viool in de bordpapieren doos gelegd, om ze mede te nemen als een aandenken, en zoo staat zij daar, stoffig als de herinnering aan dingen, die niet meer zijn. Maar, waar dwaal ik heen!
Donna Clara was uiterst voorkomend en om haar echtgenoot niet in zijn verhaal te storen, stelde zij onzen held een wandeling in den tuin voor, waar ze al spoedig in een priëel plaats namen. Veel Spaansch kende de oude dame niet, maar al liet ze er nu en dan een Italiaansche woord tusschen vloeien, Jack verstond haar toch heel goed.
Woord Van De Dag