United States or Cabo Verde ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Waarschijnlijk! altijd waarschijnlijk!" roept Eva: "Maar als... o God! als men hem niet vond, wanneer hem in zijn ijlende koorts daarbuiten een onheil was overkomen! Zeg, mensch vol flegma, vol verstand en wijsheid, zeg, is dán die gierigaard ginds, zijn moordenaar niet? En ook, is hij de oorzaak niet van den angst die mij huiveren doet en de minuten tot eeuwigheden maakt!"
"Hij is noch een heilige noch een held," zei Thénardier. "Hij is een moordenaar en dief." En hij voegde er bij, op den toon van iemand, die gevoelt, dat hij gezag begon te verkrijgen: "Laat ons bedaard zijn!" Dief, moordenaar, deze woorden, welke Marius meende dat verdwenen waren en nu terugkwamen, vielen als een stortbad van ijs op hem. "Nog?" zeide hij. "Altijd," hernam Thénardier.
Haar goede zoon Sander moest hooren, hoe zijne vorige schoolmakkers hem den scheldnaam "Moordenaar! moordenaar!" achterna riepen, en de arme jongen had sedert drie dagen den waggon niet meer durven verlaten. Zijn onderwijzer alleen was goed en vriendelijk voor hem gebleven.
"Philippus! Philippus!" riepen zij. "Groot is Philippus van Macedonië!" Te midden dier vreugde was er één enkele flikkering van het zwaard van een moordenaar, en de groote koning lag dood ter neder. Toen de Grieken de tijding vernamen, dat Philippus gestorven was, en wisten, dat een jonge man van nauwelijks twintig jaar den troon had bestegen, waren zij uitgelaten van vreugde.
Er lag iets stuitends, afschuwelijks in de herinnering aan datgene, waarvoor men zulk een schandprijs betaald had. Maar ondanks allen afschrik van den moordenaar voor het lijk van den vermoorde, moet hij dit lijk toch misvormen en verbergen, moet hij van het voordeel partij trekken, dat hij door dien moord gewonnen heeft.
Eens staat hij in haar tuin en bootst de klagende tonen van de nachtegaal na, zo zoet »dat er geen hart is, zelfs niet dat van een moordenaar, dat er niet door vermurwd wordt", en zij hoort dadelik dat het haar vriend is.
Toch kan dit het publiek van de heldenpoëzie niet ongelofelik voorgekomen zijn, zo min als de lezers van onze oude balladen; voor hen was het iets heel gewoons dat een moordenaar als boetedoening en schadevergoeding de weduwe of de dochter van de verslagene huwde.
En heeft men den moordenaar?" »Wel ja, die blijft er bij wachten!" zeide een der heeren lachend. »Een man die zooveel goed deed," mompelde de herbergier. »'t Is afschuwelijk!" Ik wist genoeg. Het koffiehuis verlatende liep ik regelrecht naar de politiewacht en verzocht den commissaris te spreken. Men liet mij langer dan vijf minuten wachten.
Trots den blijkbaren onwil van de Vala om verder te spreken, was Odin nog niet voldaan en drong bij haar aan hem te zeggen wie den verwonden god zou wreken en zijn moordenaar ter verantwoording roepen. Want wraak en wedervergelding werden als een heilige plicht beschouwd door de volken van het Noorden.
En wie, wie is hij, die moordenaar? 't Is Joost Van Meerle, de mooie heer met den gouden rok, die bij Van Males bed stond, en een gezicht zette alsof hij lachte toen deze, ruim tien jaar geleden, gestorven was. Joost Van Meerle, de zoon van Adolf Van Meerle, wiens overleden tante een dochter van Willems moeder was.
Woord Van De Dag