United States or Libya ? Vote for the TOP Country of the Week !
»Ja, die aanhouding wensch ik, verlang ik, tot welken prijs ook!" prevelde en herhaalde Texar voortdurend, terwijl hij met zijn tooneelkijker aandachtig de sloep gadesloeg, welke naar de haven stevende. »Ja, tot welken prijs ook!" »Dat is boud gesproken!" meende een zijner makkers. »Maar bedenk dan toch, dat het den zoon van James Burbank geldt!"
Toen ik dertigduizend ducaten bijeen had en kans zag om misschien nog tienmaal meer te krijgen, meende ik voor de wereld op meer waardige wijze mijn positie als vertrouweling van den eersten minister te moeten ophouden.
Zij meende dat zij een goed eind naar rechts moest gaan, maar toen ze zich met niet geringe moeite een weg had gebaand tusschen karren, kruiwagens, kisten, manden, fietsen en dringende, ongeduldige reizigers door, verbeeldde zij zich weer dat ze te ver was geloopen en op een geheel andere plek zijn moest. Het was lastig zoeken op deze wijze.
Zij had Barine gehaat, van het oogenblik af dat zij wist hoe zij om harentwil niets meer te hopen had van den man, op wiens liefde zij van kind af recht meende te hebben. En tot alles wat hare vijandige gezindheid nog deed toenemen, behoorde ook het onaangename gevoel, dat zij zich in de laatste uren onwaardig tegenover haar gedragen had.
Egesta had de hulp der Atheners ingeroepen. Sedert 263 was het met Rome verbonden. Egestes = Acestes. Enkaustike, zie Encaustica. Enkoimesis, incubatio, het slapen in den tempel van een droomorakel, waar men in den slaap door een droomgezicht antwoord meende te ontvangen op vragen aan het orakel gedaan.
Jozef meende daar het middel gevonden te hebben, om zijn vrouw tevreden te stellen. Wil ik, nu je weêr zooveel beter bent, eens een week of drie achter elkaâr hier blijven? vroeg hij. Maar een onoverkomelijke warschheid klom tot aan haar mond.
En toen hij, alles bijeen vergaderd hebbende, weg kon reizen, ver weg, naar een vergelegen land, ja, toen kreeg hij de kans om zichzelf te zijn; toen dronk hij de teugen van de vrijheid gretig in, toen sloeg hij de vleugelen van de vrijheid wijd uit, toen was hij, naar hij meende, zichzelf.
De "verdachte" naderde werkelijk den verkleeden Javert en gaf hem een aalmoes: terzelfder tijd lichtte Javert het hoofd op, en Jean Valjean schrikte, daar hij Javert meende te herkennen, terwijl Javert niet minder getroffen was, daar hij meende Jean Valjean te zien.
Zij meende, dat haar melancholieke dofheid, welke na den dood van Eline, die zij steeds zeer lief had gehad, grijzer en grijzer was geworden, een schaduw op hun zonnig en frisch geluk zou werpen.
"Niet waar! dat dacht je niet! Je wist heel goed, dat ik nooit om iemand gegeven heb, dan om Jo." Laurie uitte dit op zijn ouden heftigen toon, zijn gezicht afkeerend terwijl hij sprak. "Dat dacht ik eerst ook wel, maar omdat zij er nooit iets over schreven, en jij op reis ging, meende ik, dat ik mij vergist had. En wou Jo niet? Hé, ik heb altijd gedacht, dat zij vreeselijk veel van je hield!"
Woord Van De Dag