United States or Réunion ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wat mij overtuigd heeft dat Spinoza inderdaad idealistisch dacht, is het einde van de Ethiek, waar de "intellectueele liefde tot God" als het hoogst bereikbare van het leven gesteld wordt, als geheel liggend in de lijn van de volharding des menschen in zijn eigen zijn. Daarom meende ik dat ook een idealistische interpretatie van het Spinozistisch levenssysteem geoorloofd was.
Florjan was, meende hij, bij uitmuntendheid een huichelaar. Al wat hij deed, aan schilderkunde of anderszins, was tweeslachtig of droeg, duidelijk, den stempel van plagiaat. Florjan had een zeer ontwikkeld assimilatievermogen; maar hij kon het niet, dan op een laag peil en in vieze bedrijven, gebruiken. Gelijk hij bestond echter, toonde hij zich. Daar lette Ernest bijzonderlijk op.
Den volgenden morgen, toen de jongen wakker werd, lag hij in een bed. Toen hij zag, dat hij in een huis was, met vier muren om hem heen en een zolder boven zijn hoofd, meende hij, dat hij thuis was. "Zou Moeder niet gauw komen met de koffie?" mompelde hij, nog half dommelend.
en de buffels zwaar aantrokken, bleven zij allen, de vrouwen, de mannen meê loopen om het langzaam voort bolderend voertuig. En zoo was er nog altijd de gelegenheid een kwinkslag hier, een grapje daar elkander toe te gooien: ja, het zoû wel een leêgte zijn, meende Alexa, en Gymnazium schertste, dat ze haar twee laatste minnaars verloor in Cecilius en Cecilianus en dat ze het nièt zoû overleven.
Is je Aum d'er niet?... Roep jai je Tante n'es voor me. De bult en Tante bleken gemeenzaam. Riek, vroeg hij, hait je man nou geschreive? Geertje kreeg den indruk, dat die vraag Tante verlegen maakte. Tante meende zoo zei ze van wel, maar zeker weten dee' ze 't niet, 't was zoo'n moeilijke brief voor de'r man om te schrijven. Wa's d'ar nou voor moeilijks an! Als de'n ouwe nie' wil, dan wil ie niet.
Dus mooi, niet waar dominus; die roode en zwarte letters en mooi groot, niet waar, dat treft dadelijk: Acta Ludis Megalensibus. Lucio Sosibiano et Marco Sofronio Ædilibus Curulibus. Zoudt ge niet de namen van de ædilen, beste Tryfo, meende de dominus, met iets grootere letters laten schrijven?! Dat doet altijd pleizier, weet ge.... Wat vindt gij, edele Martialis??
En eindelijk meende hij het gevonden te hebben. Hij had er een spil voor noodig, met aan het boveneinde een stuurrad, precies als aan eene echte auto. Die spil moest van onderen bevestigd worden aan den vooras, welke beweegbaar moest zijn. Als hij dan in zijn auto zat, kon hij hem gemakkelijk door middel van het stuurrad heen en weer bewegen, waardoor hij den wagen geheel in zijne macht kreeg.
"O, welk een gelukkige wonde!" herhaalde hij zacht. En hij was den Thénardiers dankbaar. Toen zijn wonde genezen was, begon hij weder zijn eenzame wandelingen in den schemeravond. Men zou zich vergissen, zoo men meende, dat men op deze wijze lang alleen in de onbewoonde streken van Parijs kan wandelen, zonder eenig avontuur te ontmoeten.
Schmidt, daarin gevolgd door Beer en Mädler, meende te mogen vaststellen, dat donkergrijs, hier en daar vermengd met groen en bruin, de voorname kleur is van die vlakten, aan welke men vroeger den naam van zeeën gaf.
Zijn evenbeeld had zij nog nooit aanschouwd. Als door toovermacht voelde zij zich tot hem getrokken. Zij meende in dit onbedwingbaar trotsch gelaat het kort begrip van alle mannelijke deugden te lezen. Het scheen haar, als was de gansche wereld, en in de eerste plaats zijzelve, geschapen om dezen man te dienen.
Woord Van De Dag