United States or Jersey ? Vote for the TOP Country of the Week !
Alleen een Amerikaansche moeder en dochter waren medegegaan, om wat overtollige tijd aan te vullen. Zij zouden eenige jaren in Europa reizende blijven en wisten eigenlijk niet goed, hoe en waar zij dien tijd zouden zoek brengen. Op dek zag men hen zelden; meestal zat mama te lezen en de dochter te borduren in de conversatiezaal van het schip.
"En kennen jullie ook van: Zie ginds komt de stoomboot?" vroeg Mies de Bruin, die zoo'n beetje de leiding had, omdat háár mama de families uitgekozen had uit de armenlijst. En dadelijk vielen de kinderstemmen, hard en dreunend-maatvast in, terwijl Mies ze zacht begeleidde, voortdurend opzij kijkend naar al de open monden.
"Mama, mama!" hoorde men kleine Jack roepen, "'k zou zoo graag den walvisch hebben om te zien hoe hij er uit ziet!" "Zoo, zoo, zou je dien walvisch willen hebben, mijn jongen? Wel! waarom niet, vrienden!" antwoordde kapitein Hull, die eindelijk aan zijn geheime begeerte toegaf. "De hulpvisschers ontbreken ons wel, dat is waar, maar wij alleen...." "Ja, ja!" riepen de matrozen als uit één mond.
"Hoe, mama!" vroeg ik, toen zij mij binnenleidde in een ruim en luchtig vertrek, dat te voren tot logeervertrek had gediend voor zoodanige bekenden van buiten, als ons nu en dan bezochten: "is deze fraaie kamer voor mij alleen?"
»Doraatje, als ik de Koningin goed begrijp, dan is H. M. het blijdst met dat lieve dotje in de wieg en daarna over alle arme menschjes en kindertjes, die van alles krijgen door de geboorte van haar lieverdje!« »Ik begrijp u niet, Mama.« »Vraag dan eens wat Jetje van mijn woorden verstaat,« zegt haar moeder.
"En ... doodzuinig, weet je", fluisterde hij, "op 't gierige af.... Nou ... dat heeft z'n goeie zij" hij gaf een knipoogje . "Maar als z'n vrouw er niet was, die erg gesteld is op vormen ... stand ... goeie-toon ... dan was er van eenige feestlijkheid van hun kant niet ingekomen!... Nu zal er toch een en ander gebeuren.... Ik heb er ook nog al op aangedrongen, dat begrijp je, 't is noodig!... En mama kan niet alles alleen doen...." Paul meende inderdaad dat hij 't zoo'n beetje begreep.
Eva zou het begrijpen. Eva met haar Parijschen hoed en mantille, maakte in de voorkamer van den zeer eenvoudigen oud-kapitein, en tegenover die mama in een vieze zwarte jas, en de sterk met rood gemonteerde muts een contrast, waarmee ze zelve bijna verlegen werd. Papa was op 't oogenblik dat hij geroepen werd juist in zijn achterschuurtje aan 't blokjes zagen.
Amélie beefde van zenuwachtigheid. O, die jongen! siste zij trillend. Die Jules, die Jules ... Het is niets! verontschuldigde Cecile zacht. Hij is wat prikkelbaar ... Zij was een beetje bleek geworden en zag naar hare jongens, naar Dolf en Christie, die, ontsteld, met open monden van verbazing, hadden opgekeken. Is Jules stout, mama? vroeg Christie.
En iets om in een goud papiertje aan den boom te hangen heb ik misschien ook wel bij de hand. O, jij, mijn éénig, lief zangvogeltje! Och wat! Het is niet waar. Het is onmogelijk. Het moet onmogelijk zijn. De kleintjes vragen toch zóó, of ze bij Mama mogen komen. NORA. Neen ... neen ... neen ... laat ze niet hier komen! Toe, ga jij bij hen, Anna-Marie. DE KINDERMEID. Goed mevrouw.
In plaats van te verteederen, te verzoenen, gaf ze aanstoot. Op een morgen met haar moeder alleen had ze er van gesproken een betrekking te zoeken.... Mama had een soort van flauwte gekregen van schrik. Toen ze weer tot-zich-zelf was gekomen had ze gezegd dat zoo iets nooit zou gebeuren zoolang zij er nog was om te waken over het fatsoen der familie.
Woord Van De Dag