United States or Kazakhstan ? Vote for the TOP Country of the Week !


Neen, laat ze maar levend in een broodzak doen en met de ververschingssloep naar den wal brengen."

"Laat de hoenders niet verbranden," vermaande tante. "Zeker niet," antwoordde zij, en voegde er, het jonge meisje aanziende, bij: "Bid ook voor mij, juffer!" Liesje knikte: "Waarom moet ik dat juist doen?" vroeg zij lachend. "O, omdat de lieve God heden zeker welgevallen in u heeft," zei Doortje. De heer Erving lachte.

Vooral onder de volksklasse, die hier is voorgesteld, onder de eenvoudigen van geest, die opgroeien te midden van de natuur. Hiermee kunnen we afscheid nemen van de blauwgekielde tempelgangers, om nog even eenen blik te slaan op het tweetal, dat op den voorgrond in de schaduw zit. De eerste laat het tooneeltje, daar voor hem, niet onopgemerkt passeeren. Hij steekt het hoofd onderzoekend vooruit.

De waarheid is eenvoudig, niet in dien zin dat zij voor een ieder toegankelijk is, doch in dezen, dat de waarheid is een enkel gezichtspunt, van waaruit al het bestaande zich laat begrijpen. Dit zijn de machtspreuken die Goethes leiders-carrière in het geestelijk leven van zijn tijd teekenen.

Daarna zet men ze met bouillon en boter te vuur, en laat ze in kort nat, met bijvoeging van een weinig zout, dat er eerst laat mag worden in gestrooid, gaar koken. Even vóór het opdoen schudt men er gestampte beschuit en gestooten foelie doorheen.

"Dank je!...." zei hij, hem even aankijkend met een matten, droomerigen blik, "je bent heel hartelijk voor me.... Je bent trouwens altijd zoo voor me geweest.... Maar.... maar.... re.... laten we toch maar liever gewoon doorkletsen! Nee, zie je!.... laat ik maar niet te veel gaan praten over me zelf!.... Ik vind dát toch eigenlijk ook lang niet prettig.... Je weet wel, ik houd er niet van!...."

Met vreemde stem sprak Romaan: Laat ons nu rustig zijn.... Zijne lippen waren droog en kleurloos, en 't wit van zijne oogen was in de hoekjes langs kleine aderen rood geworden. Hij trok stille Goedele zijlings weg en fluisterde: Het slaapt. Op dat oogenblik hadden Goedele en Ameye dezelfde trilling en ze staarden naar mekaar.

Uilenspiegel kromde zijnen rug en zuchtte, terwijl hij er aan voelde: Genade, doorluchtige heilige, 't Is de kastijding. Tusschen mijne schouderen voel ik een geweldige pijn. Laas! ai! Vergiffenis, mijnheer Sint-Remaclus, Ga voort, pelgrim, en laat mij hier, als een vadermoorder, in alleenigheid weenen met mijn berouwhebbend herte.

Uwe Doorluchtigheid," zeide Ludwig, die nevens hem stond, terwijl hij zijn best deed om hem zijn mantel weder om te slaan. "Laat af, Ludwig!" riep de Graaf: "ik moet redenen van mijn gedrag geven: ik moet aan deze onberaden lieden zeggen, dat...."

Uilenspiegel antwoordde: De assche van Klaas klopt op mijn hert en drijft mij ten strijde. Maar gij, zachtmoedige Lamme, die den dood van uwen vader noch uwe moeder moet wreken, noch het verdriet van hen die gij bemint, nog uw huidige armoede, laat mij alleen gaan, daar waar de plicht mij roept, zoo de vermoeienissen des oorlogs u afschrikken. Alleen? sprak Lamme.