United States or Mozambique ? Vote for the TOP Country of the Week !
Want de Lilliputters achten niets onrechtvaardiger, dan dat er menschen zijn, die kinderen ter wereld brengen, en den last van hun onderhoud op de openbare kas schuiven. Personen van stand geven vastigheid voor een zekere som voor ieder kind, naar hun vermogen; en deze fondsen worden altijd zorgvuldig en met de meeste rechtvaardigheid bestuurd.
Zij die haar 't meest doen voelen Zijn zalig, gelijk ik thans, maar wie 't meest Haar voelen, zijn nog zaalger, na lang lijden, Als ik gauw zijn zal. Luister! Geesten spreken. Levens Leven! doen uw lippen Niet van liefde uw adem gloeien? Van uw lachjes, voor zij glippen, Brandt de koude lucht, dan vloeien Ze in die blikken waar wie lazen Zwijmen warrende in hun mazen. Kind van Licht!
Op zekeren dag zag de stiefmoeder van het kind haar toevallig in een hoek neergehurkt over een voorwerp, dat zij niet goed kon onderscheiden, terwijl het in zich zelf iets mompelde.
Bij ontheffing treedt de beschermingsmaatregel voor het kind nog in een duidelijker licht, daar alsdan zelfs geen sprake is van schuld aan de zijde der ouders.
Wat had dat kind 'n typische oogen, en hoe naïef toonde ze hem, dat zij tot over de ooren.... Goed zoo! goed zoo! Allemaal dol op hem, niemand ontkwam daaraan, en hij, rustig blijvende, zeker van zichzelf en van zijn bende aanbidsters, elk hetzelfde gevende, niemand jaloersch makende, allen doende gelooven, dat hij óók.... en toch vrij blijvende, vrij! vrij!
»Gaat zij ook mee?« vroeg de arme Oliver. »Neen, zij kan niet meegaan,« antwoordde Mr. Bumble, »maar zij zal je nu en dan komen opzoeken.« Dat was geen troostrijk vooruitzicht voor het kind. Maar, jong als hij was, was hij schrander genoeg, groot verdriet te veinzen omdat hij heenging. 't Viel den jongen niet bijzonder moeielijk, tranen in zijn oogen te persen.
In duizend verhalen is het meisjen altijd het mooiste van den omtrek. Maar zeker was dit een allerliefst kind; teerder en fijner dan de meeste boerinnetjes, en dat het zilveren oorijzer van 's zondags, in de week zeer goed missen kon om er allerbevalligst uit te zien. Zij was een weeskind en de steun en troost van een oude grootmoeder en een doofstom broertje van een jaar of tien.
Nu Josse gezegd had dat zij spoedig een kind zou krijgen, wilde zij wel aanstonds naar Rogier toe gaan, want de wereld was zoo veranderd en bij hem zou zij tevreden zijn. Doch de goede Josse klopte haar op den arm toen zij daar over sprak, en zeide dat hij een boodschap zou zenden, maar dat zij rustig bij hen moest blijven.
Stram en zoo rechtop ze kon liep het kind, met een ingehouden voortvarendheid; er was niets in haar dan een bloo en ijl gevoel van trots, dat haar hoofdje fijn verstarde. Het boodschapmandje onder den arm stevende ze helder en wapperig de straat uit.... Juffrouw Jonkers keek haar na achter de vitrage van het slaapkamerraam.
"Mag ik als 't je blieft morgen weer terug naar huis?" vroeg het kind met een smeekenden blik. "Ik durf best alleen te reizen en... en grootmoeder zal het geld wel weerom geven." "Dat is natuurlijk te dwaas om van te praten, Elsje. Ik zou die kinderachtigheid nu maar uit mijn hoofd zetten.
Woord Van De Dag