United States or Ecuador ? Vote for the TOP Country of the Week !


Vertel nog het een en ander van Mr. Dorian Gray. Zie je hem dikwijls? Iederen dag. Ik zoû niet gelukkig kunnen zijn, als ik hem niet iederen dag zag. Hij is mij een behoefte geworden. Hoe vreemd! Ik dacht, dat jij nooit om iets anders dan om je kunst zoû geven.

De wilde gans kwam nu wat dichter bij, maar het was toch duidelijk, dat ze moeite had haar angst te bedwingen. "Ik heb geleerd bang te wezen voor al wat "mensch" heet, onverschillig of ze groot of klein zijn," zei ze. "Maar als jij, ganzerik, voor deze hier wilt instaan, dat hij ons geen kwaad doet, dan mag hij van nacht bij ons blijven.

"Gerust! jawel, welzeker: jij kunt gerust met je jonge vrouw aan den zwier gaan, d

Maar achter mij, door het slik, sleepte de harpij zich voort. Ah! Ah! Ah! krijschte zij in woede. Mijn vleugel, mijn vleugel heb je ontwricht! En mijn poot, en mijn poot heb je gebroken! Ik vloek je, ik vloek je, ellendige knaap! Ezel, die je bent, om mijn min te versmaden! Jij, die niet weet wat mijn liefde is! Jij, die mint iedere herbergmeid!

"Ik ben er moe van," zei Else, toen ze samen van Ceres terug kwamen, "en verbeeld-je, dat je er negen hebt, en dan dag aan dag." "Terwijl jij uit bent, haal ik toch nog even Joostje beneden," zei Go innig. "Dat is zoo'n schat, en die maakt je ook niet moe.... Riek is nog wat klein.... zal wel naar bed zijn."

Als je ze haar eigen gang liet gaan, zoû iedere comedie eindigen in een treurspel, en iedere tragedie in een klucht. Zij zijn allerliefst gekunsteld maar van kunst weten ze niets af. Jij bent gelukkiger dan ik. Ik verzeker je, Dorian, dat geen van de vrouwen, die ik gekend heb, voor mij zoû gedaan hebben wat Sybil Vane voor jou deed. Gewoonlijk troosten de vrouwen zich wel.

Zij sloeg haar zwakke armen om zijn hals: Jij zoû heel anders zijn als ik stierf, ? Wat een vraag ... En wat een gedachte! Gedurende eenige minuten omhelsden zij mekaâr. Drie dagen later zat Jozef, nadat hij alleen op het zaaltje gegeten had, in de binnenkamer, waar de groote glazen boekenkast stond, te rooken. Hij leefde nu al maanden akelig en naar. Dat kon niet langer.

Toen omhelsde en kuste mijn mevrouw mij; zij zeide niet, dat ik niet deugde, maar destijds was ik misschien wel beter, ofschoon ik nog niet zooveel ervaring omtrent de ellende, die er in de wereld bestaat, opgedaan had, als nu het geval is. Met Vrouwendag vierden wij de bruiloft; en in het eerste jaar ging het goed, we hadden een knecht en een leerling, en jij, Martha, diendet bij ons

"We zullen beginnen, vrienden," hernam de leerling, "met een waarloos zeil aan te slaan, want ons marszeil is in den storm weggewaaid. 't Zal misschien wel moeilijk zijn, maar 't moet gebeuren." "Dan zal 't ook gebeuren!" antwoordde Actéon. "Kan ik je helpen?" vroeg de kleine Jack. "Ja, Jack," antwoordde de leerling. "Ga jij maar naar 't roer om onzen vriend Bat te helpen sturen."

't Zal wat lekkers wezen je zult zien, er komt niets van terecht, want tegen den avond zal 't wel weer harder gaan waaien wat denk jij er van Kees? De kwartiermeester, die juist naast hen is gekomen met een paar kinderen, die even een luchtje moeten scheppen, aan de hand vraagt met een leuk gezicht: Wâblief meneer? Neen, niet loslaten Njo!