United States or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zie eens, fluisterde Snepvangers ademloos. Ja, zei Madame schuw. Stil-angstig keken zij, maar spraken geen enkel woord. Mijnheer hield zijn valiesje krampachtig vastgeklemd. Naast hen zat een bleeke dertiger, die zenuwachtig op zijn snor beet, met verwezen oogen te staren... Achteraf zaten twee dienstmeisjes op hun paaschbest en vezelden.
Ik zag de deur opengaan. Nog een oogenblik en hij zou gered zijn. Flap! Daar sloeg Mina de deur met kracht toe en schoof er den grendel voor. Bob was gevangen. Ik zag Mina schateren van de pret, ja ik hoorde haar zelfs lachen. Zoo'n akelige meid!
»Dat zeg jij Bill,« zei Fagin peinzend. »Dat zeg jij.« »Waarom haalde ze 't in haar hoofd, vanavond uit te willen gaan?« vroeg Sikes. »Kom, jij moet haar beter kennen dan ik. Wat beteekent dat?« »Koppigheid, de koppigheid van een vrouw, denk ik.« »Ja, dat denk ik ook,« gromde Sikes. »Ik dacht, dat ik haar getemd had, maar ze is even erg als vroeger.«
Hij was een prins, behoorende tot de uitverkorenen, die heersenen zullen, als de lieve God hen laat leven tot ze koning worden: koning over de zielen der menschen, heerschende door het schoone woord, dat doet buigen voor wien het voert als schepter, het hóóg houdende. Dat dacht ik dadelijk! Je hebt zeker al veel ondervonden. Ben je al eens betooverd geweest? Ja; zei de prins, en hij jokte niet.
»Wat, onvoorzichtig!" antwoordde de reiziger. »Zeg eerder dat het zoo dom, zoo ezelachtig mogelijk is. Dan zult gij dichter bij de waarheid komen. Ja, ezelachtig, ik neem dat woord niet terug." »Gij hebt uw leven gewaagd...." »En er u toe gedwongen, het uwe te wagen! Nogmaals, mijn gedrag is ezelachtig." »O! wat mij betreft.... Ik heb mijnen plicht gedaan.
Ja, nog duidelijker als toen werd het hem, dat de lieflijke blauwe oogen der goudgroene slang toebehoorden, die door het midden van den vlierboom zich omhoog wond, en dat in de windingen van dat slanke lijf al de heerlijke kristalklok-tonen moesten opschitteren, die hem van zaligmakende verrukking vervulden.
Een Johannis Kolettis is zelf door zijne vijanden voor het edelste karakter van Griekenland verklaard, even als zulks in oude dagen ook met Pericles het geval was. Ja! in de asch van schier iederen Nieuw-Griekschen stam, als een of ander groot ongeluk dien trof, is nu en dan eene vonk van heldenmoed opgegloeid, die duidelijk genoeg bewees, dat de oude geest nog niet verdwenen was.
"'k Geloof 't niet, dat je weet wat ik zeggen wil," begon Bernard, "je kunt er wel gelijk in hebben dat ik ondankbaar ben,.... o ja!.... maar ik weet toch zeker dat ik heel dankbaar ben voor sommige dingen...."
Ja, dat de heele toespraak van het begin tot het einde volgens de voorgestelde formaliteiten gehouden w
Maar, geloof mij, er is nog wel wat te doen." "Denkt gij?" vroeg mijn oom met een onnoozel gezicht, terwijl hij zijn best deed om het flikkeren zijner oogen te matigen. "Ja! Wat al ter nauwernood bekende bergen, gletschers en vulkanen zijn er nog te bestudeeren! Zonder ver weg te gaan, ziet gij dien berg, die zich aan den gezichteinder verheft? dat is de Sneffels."
Woord Van De Dag