United States or Mayotte ? Vote for the TOP Country of the Week !
We kregen er elke week een mee en ik beijverde me steeds, die »les" goed en gauw in 't hoofd te werken. Aan wien was dat anders te danken dan aan den koekbakker? In mijn tooneelstukje »Tóch Timmerhout" komt een ondeugende jongen voor. De schoolmeester weet hem niet te pakken, wil hem zelfs van school jagen. Maar een oude timmermansknecht grijpt den bengel in 't hart en redt hem.
Dat hij bij dit alles, wanneer hij over straat ging, een grooten punthoed droeg en een stok met een zwaren knop, behoef ik nauwelijks te vermelden. Maar dan zijn gelaat!
Wie Dirk is, zal ik U zoo dadelijk vertellen; aanstonds ging een goed bemande prauw er op uit, om hem te achterhalen; hij was n.l. kortelings naar Siari vertrokken en wilde het Arfakgebergte in. Den volgenden dag meldde Dirk zich reeds bij mij, zoodat het voorspoedig gegaan was. Dirk was een uitstekend jager; geen Papoea, die zich met hem als bevaren zeeman kon meten.
Al het voortreffelyke en cierlyke, dat ik zag, en het vriendelyk onthaal, dat ik op de Plantagiën ontfing, konden den schrikbaarenden indruk, welken dit helsch fournuis op mynen geest maakte, niet uitwisschen. Onder alle deeze Koffy-Plantagiën is die van Limeshope, aan den heer SIMS toebehoorende, de prachtigste, en kan met recht voor de rykste van de Volkplanting doorgaan. Den 6.
Nog altijd huppelt ongestoord Uw golfjen over keizels voort. Gij volgt uw eigen klokslag, gij! En kent geen jaren zoo als wij. Welluidend ruischt uw zacht geplasch, Als toen ik nog een knaapjen was.
Nadat ik in Kaapstad voor die vereeniging gesproken had, heeft de presidente van daar aan alle afdeelingen, waar wij komen, geschreven, en zal ik nog wel overal door deze vrouwen worden aangezocht, om voor haar te spreken. De dagen, die wij in Kimberley doorbrengen, zijn dus weer geheel gevuld. 7 Sept. 1911. Kimberley is een eigenaardige stad, men riekt er de diamanten, zoo te zeggen.
GRAVIN. Och, ja, myn Heer, ’k geloof u als myn eige vader. JERONIMO. ’k Zou by myn Rechter gaan. GRAVIN. Och ja, ik zalder gaan. JERONIMO. My werpen aan zyn voet. GRAVIN. ’k Zal my daar werpen aan; Ik ben geresolveert. JERONIMO. Maar laat my eerst verklaaren. GRAVIN. Gy vat de zaak, en laat d’omstandigheden vaaren. JERONIMO. Hebt gy gedaan? GRAVIN. Ja, Heer.
Sherlock Holmes dronk haastig een kop koffie en wijdde daarna zijn aandacht aan de ham en de eieren. Toen stond hij op, stak zijn pijp aan en ging weer in zijn stoel zitten. "Eerst zal ik u vertellen, wat ik deed en daarna, hoe ik er toe kwam zoo te handelen," zeide hij.
«Ja, maar die zie ik niet en die ken ik niet!» zei de tinnen soldaat. «Ik kan het hier niet uithouden.» «Dat moet je toch!» zei de kleine jongen. De oude man kwam met het vergenoegdste gezicht en met de heerlijkste ingelegde vruchten en appelen en noten; nu dacht de knaap niet meer aan den tinnen soldaat.
Ongelukkig kon ik niet de toestemming krijgen om tot Rhadames door te reizen, waar wij nog slechts 250 K.M. van verwijderd zijn. De gouverneur-generaal, bij wien ik nog een poging deed, om verlof te krijgen, gaf een categorisch weigerend antwoord, het gevaar voorwendende, dat een Europeaan in die groote targuïsche stad liep.
Woord Van De Dag