United States or Haiti ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Heeft zij den hamer gehoord?" vroegen ze. Ja, dat had zij, en daarmee moesten zij tevreden zijn. Later hoorden zij, dat ze van plan geweest was hun Ekeby te geven, maar dat het testament nooit geschreven was. Dat vonden zij een groote eer en beroemden er zich op zoolang zij leefden. Maar niemand hoorde hen ooit klagen over de rijkdommen, die zij verloren hadden.

Er volgde even eenig rumoer en toen hoorde de ontslagen gevangene Caterham's stem weder, die helder en krachtig opklonk: "Leer uw les omtrent 'tgeen ge met het Bom-voedsel te doen hebt van het Bom-voedsel zelf en " Hij hield even op "pak de brandnetel beet voor het te laat is!" Hij zweeg, en wischte zich de lippen af.

Zij keek ernstig en hield zich stil. Men hoorde het lichtje onder de theepot branden. En dan sprak hij weêr voort, zonder iets te merken. Het gebeurde wel, dat de oude heer indommelde midden-in de gesprekken overdag of 's avonds.

"Ik wou dat hij maar minder vriendelijk was," dacht ze, telkens als Frits een gesprek met haar aanknoopte en haar op allerlei wijzen toonde dat hij haar aardig vond en van haar hield. "Waar is Roodkapje? Gaat Roodkapje niet mee?" hoorde zij hem steeds roepen, als er questie was van een wandeltocht of iets dergelijks. "Ik mag je toch immers nog wel Roodkapje noemen?" had hij gevraagd.

Hus zag het en glimlachte: »O, heilige eenvoudigheidTe midden van de vlammen hoorde men hem bidden: »Heere Christus, Gij Lam Gods, erbarm U mijnerZijn asch werd in den Rijn gestrooid, opdat er niets van den ketter zou overblijven.

De deur werd ook tegen den avond op een kier gezet; maar dan was het donker, althans in de voorkamer; uit het binnenste van het huis hoorde men muziek. De vreemde, geleerde man vond deze allerprachtigst; doch het was ook wel mogelijk, dat hij het zich maar verbeeldde, want hij vond daar in die warme landen alles voortreffelijk, als er maar geen zon geweest was.

Men was nu spoedig in het logement aangeland, waar men nog bijna den geheelen avond den vroolijken aanstekelijken lach van den Franschman hoorde weerklinken, die zich telkens dien overgang van het gevaarlijke tot het bespottelijke voor den geest riep en eindigde met te zeggen: Parbleu! beste vriend, wij hebben ten minste ons eerste avontuur gehad.

Terwijl ik in de stad was, hoorde ik verscheidene inwoners spreken van een heuvel in den omtrek, dien zij El Bramador, den Bruller of Bulker noemden. Ik sloeg destijds niet voldoende acht op dit verhaal; maar voor zoover ik hen begreep, was de heuvel met zand bedekt, en werd het geluid alleen dan voortgebracht, als menschen bij het beklimmen het zand in beweging brachten.

En dan begon moe te soezen in de suizende stilte en met haar bril in haar rechterhand zat ze te knikkebollen, tot ze wakker werd doordat ze te veel voorover knikte. ", mensche, 'k dacht waarachtig dattik de tram hoorde bellen."

Deze dag scheen bestemd om haar de meest verschillende aandoeningen te doen ondergaan. Hij scheen het beleefd te achten haar niet in hare overpeinzingen te storen. Hij wendde zich van haar af en bekeek de platen en schilderijen die het vertrek decoreerden. Op eens hoorde Claudine hem al lachende een uitroep doen, mengeling van spot en ergernis. »Terre et Ciel! wat een croûte!