United States or Madagascar ? Vote for the TOP Country of the Week !


Gaat nu heen, Sid, Marie en Tom: gij hebt mij reeds lang genoeg in den weg geloopen." De kinderen gingen naar school en de oude juffrouw stapte de straat op, om een bezoek bij juffrouw Harper te brengen, ten einde haar ongeloof door Toms wondervollen droom den doodsteek te geven. Sid was slim genoeg on zich stil te houden, zoolang hij in de kamer was.

"Blijf d'r af laat mijn 't doen!", riep Essie schel en 'r Reggie in betrekkend, praatte ze over 't kindergeraas heen: "nog geen n

Om 4 uur bereikten wij Zaterdagmiddag Peking, de stad waar wij vanaf het begin van onze reis, ons voorgenomen hadden zeker heen te gaan, een voornemen, dat ons telkens ontraden en als onuitvoerbaar voorgespiegeld was, doch dat nu toch eindelijk in verwezenlijking was gekomen.

En een neefje, dat een groote zaag naar Naälin brengt. De bergen trekken wij in. Heel groot en heel verlaten. De wilde winterregens zijn nog niet gevallen. En de wadi, waarin des winters het water bruist is nog droog. Daardoor trekken wij heen. En dan de smalle rotspaden op, waar paard en ezel voorzichtig de pooten zetten en toch nog dikwijls glijden van de gladde steenen. Rijden één achter één.

Voord ging Jantje: maar zijn vader, die hem stil beluisterd had, Kwam hem in het loopen tegen voor aan op het middelpad. Kom mijn Jantje, zei de vader, kom mijn kleine hartedief! Nu zal ik u pruimen plukken; nu heeft vader Jantje lief. Daar op ging Papa aan 't schudden, Jantje raapte schielijk op; Jantje kreeg zijn hoed vol pruimen, en liep heen op een galop.

Zoo dat zij met hun beiden te paard gingen, de vlakte over in zonneschijn en om den wonderberg heen, want die ontsloot zich niet voor de ridders.

Wat voor een subtiele geest sou daar dan door dezelve opening moeten heen dringen, die nog in zijn geheel van het uytgaande Senuwdraatken, dat daar in omvangen is, geslooten wort?

"Waar ga jelui heen? Waar ga jelui heen?" schreeuwden de kinderen. "Daarheen, waar geen boeken of lessen zijn!" antwoordde de jongen. "Neem ons meê!" schreeuwden de kinderen. "Neem ons meê!" "Van 't jaar niet! Van 't jaar niet!" riep de jongen, "maar later!" Tegen zonsondergang werden de ganzen moe en stil. Geen schertsend roepen werd meer gehoord.

De kleinste kinderen, van twee, drie en vijf, speelden om ons heen. Ook deze kinderen waren ongedisciplineerd als alle kleine kinderen. Ik bemerkte gauw den invloed, dien mijn liefde hier had. Ik gebruikte dien invloed om den kinderen het een en ander bij te brengen. Tevens leerde ik van hen. Ze gaven me veel te denken. Zoo eens Wim.

Hij gooide zijn ledematen hierheen en daarheen en gooide er bevelen uit als ballen. Het lag voor de hand, dat hij lampen noodig had. Iedereen behalve Cossar liep heen in de richting van het huis. "Ga je in de holen?" vroeg Redwood. "Ligt voor de hand," zei Cossar. Hij maakte het hun nog eens duidelijk dat de lantaarns van de kar en de trolley gehaald moesten worden.