United States or Romania ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wij zien echter op het oogenblik niet naar die dieren, maar liever naar de beide personen, die daar zoo deftig in de diergaarde voortwandelen en in druk gesprek schijnen gewikkeld. Ofschoon het niet heel fatsoenlijk is, willen wij ons achter hen begeven en hunne gesprekken afluisteren; eerst wil ik u een beschrijving van hen geven.
"Wel neen," zei Hedwig terstond, zich op de lippen bijtend om niet te lachen, "dat behoort heelemaal zoo niet, dat is heel onbeleefd." Zij keerde zich om naar de kast om Tieka's vragende oogen te ontwijken en hing haar mantel op, maar Tieka stond dadelijk weer naast haar. "Ik heb het nog niet gevraagd," zei ze verontschuldigend. "Neen, pas dan maar op dat je het ook niet doet."
Hij zat me hier alles heel gewoon te vertellen en 't kwam in ons geen van beiden op, dat ik me met die dingen bemoeien zou." "Nou...... Michal Mordtmann hij is nu......" "Ik kan wel aan je zien, dat je zeggen wilt: 'een uit Bergen, zei Mevrouw Wenche wat bitter.
NORA. En verbeeld je, nu heeft zij die lange reis hierheen gemaakt om eens met jou te kunnen spreken. HELMER. Dat wil zeggen? MEVR. LINDE. Dat nu juist niet.... NORA. Kristine is namelijk zoo vreeselijk handig met kantoorwerk, en nu wou ze zoo dolgraag onder de leiding komen van een knappen man, om er zich nog verder in te bekwamen.... HELMER. Heel verstandig mevrouw.
Hebt ge in streken, waar kudden van duizend schapen en meer samen weiden, des morgens bij het uitgaan uit den schaapstal het vroolijk blaten wel eens beluisterd? En is dan dat blaten als met éen stem, met éen geluid, niet als de morgenpsalm met éen akkoord door heel de kudde voor heur Schepper aangeheven?
De appelboomen bloeiden. Dat wist hij immers wel. Dat had hij immers op alle hoeven gezien, 't was alleen maar, dat ze nergens zóó bloeiden als hier in dezen tuin, waar hij ze al had zien bloeien van toen hij nog klein was, af. Hij liep met gevouwen handen en heel voorzichtig de paden op en neer. De aarde was wit en de boomen waren wit, hier en daar met een tintje bleek rood.
Aldus verzekerd tegen een overval, deed hij zijn das af, trok zijn chambercloak en pantoffels aan, zette zijn slaapmuts op en ging voor het vuur zitten om zijn pap te gebruiken. Het was wèl een heel klein vuurtje, van geen beteekenis op zulk een bitter kouden avond.
Flo spaart zich voor vanavond." "Wat is er dan een bal?" "Een kerstpartij in ons hôtel. Daar zijn verscheiden Amerikanen gelogeerd, en zij geven het feest ter eere van den dag. Je gaat zeker wel met ons mee, is 't niet? Tante zou het heel prettig vinden."
Daarom komt de Heilige Schrift dan ook tot u, en zegt u in naam des Heeren aan, dat er nog een heel andere, dat er ook een eeuwige Sabbath is, en dat, welke ruste ge ook op den Sabbath hierbeneden moogt smaken, er altoos nog een heel andere ruste overblijft voor het volk van God.
Maar dat op 't laatst iedereen haar petekind "Juffertje Te Laat" noemde, kijk, dat vond ze heel, heel erg. Dat kwam, omdat ze zelf nooit anders dan precies op tijd was, nooit eene minuut te vroeg of te laat. "Twaalf uur," zei ze dikwijls, "dat is niet vijf minuten vóór twaalf, niet vijf minuten na twaalf. Twaalf uur is twaalf uur."
Woord Van De Dag