United States or Zambia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij had zich zelfs in een der helden uit de Sewastopol'sche verhalen herkend. "Zoo bezielde Tolstoi," verhaalt de grijsaard met een vergenoegden glimlach, "in de moeilijke tijden van het krijgsmansleven allen en ieder door zijne vertellingen en in haast saamgestelde verzen. Hij was in den vollen zin des woords de ziel der batterij.
Na eenige oogenblikken van stilzwijgen, ging de grijsaard voort op een toon van iemand die een moeielijke zaak afhandelt: "Pardon, mijnheer. Ik had kalm willen blijven. Ge behoort mij niet toe, maar ik u, daar ik aan uw discretie ben overgeleverd. Gij zijt hier gekomen om een voorstel te doen, laat ons onderhandelen, mijnheer."
"Dat men hem hange!" was het bevel van de Landvoogd. De soldenier, die het beulenambt bekleedde, nam de grijsaard bij de arm, en deze volgde hem gehoorzaamlijk tot aan de voet der ladder, het duurde nog enige ogenblikken eer de strop goed aan zijn hals gehecht was. Hij ontving de laatste zegening van de Priester, en plaatste eindelijk zijn voet op de ladder om tot de galg op te klimmen.
Op de harp spelen, liedjes zingen om daarmede mijn kost te verdienen. Waar? Te Parijs. Gij zoudt beter doen met naar uw land, naar uw bloedverwanten of ouders terug te keeren. Ik heb geen ouders. Gij zeidet dat die grijsaard uw vader niet was? Ik heb geen vader. En uw moeder? Ik heb geen moeder. Gij hebt toch stellig wel een oom of tante, een nicht of neef? Neen, niemand. Waar komt gij vandaan?
Lewin kwam dien dag verheugd in huis terug bij de gedachte, dat hij uit een valschen toestand was bevrijd zonder dat hij had behoeven te liegen. Hij droeg bovendien van het korte gesprek van den grijsaard den vagen indruk mede, dat hij in plaats van ongerijmdheden dingen gehoord had, die de moeite waard waren overdacht te worden. "Natuurlijk nu niet," dacht hij, "maar later."
"Leef nog lang, goede grijsaard!" wenschten de vrienden hem toe, daar zij het grafgewelf verlieten. "Zoolang het de Heilige Maagd believen zal, dat ik haar op aarde dien," antwoordde de oude man. In het logement teruggekeerd, maakte Holstaff een vers getiteld: De frissche Dooden het verwelkte Leven.
Bij die woorden kwam een heerlijk gevoel van blijdschap over me en ik was er mijn meester zoo dankbaar voor, dat hij aan mij gedacht had, dat ik bij mezelf de belofte aflegde voor hem na zijn dood tot God te bidden; welken dood zich niet lang wachten deed, want daar de chirurg hem nogmaals had adergelaten, stierf de arme grijsaard, die reeds al genoeg verzwakt was, bijna op hetzelfde oogenblik.
Allengs hield deze grijsaard op tot aan den hoek der straat des Filles du Calvaire te gaan, en ging slechts tot half in de straat Saint-Louis; nu iets verder dan iets korter. Op zekeren dag bleef hij aan den hoek der straat Culture-Sainte-Catherine en zag in de verte naar de straat des Filles du Calvaire.
Die er beteekenis aan hecht is krankzinnig.... Krankzinnig.... Als die notaris geloofde, neen, indien hij wist dat die oude man het was, dan mocht hij daar niet terugkomen.... dan.... Maar dat is gelogen, die grijsaard is bekrompen, doch niet krankzinnig. Neen, wat hij teekent als zijn uitersten wil, dat is een geschreven wet. Wat roert daar en doet hem ontstellen?
Vóór dat vuur, in een matten stoel, die den vorm had van een nis, waarin ik wel eens heiligbeelden had gezien, zat onbeweeglijk een grijsaard met een witten baard en een zwarte muts op het hoofd; tegenover hem, maar aan de andere zijde van de tafel, waren een man en een vrouw gezeten; de man moest zoowat veertig jaar zijn; hij droeg een grijs fluweelen jas en hij had een schrander, maar stug voorkomen.
Woord Van De Dag