United States or Ecuador ? Vote for the TOP Country of the Week !


Hierop antwoordde Jeannette: Mevrouw, gij hebt mij uit de armoede van mijn vader gescheiden en mij als uw dochter opgevoed en daarom zal ik alles tot uw genoegen doen maar hierin niet, daar ik geloof er goed mee te handelen.

Welnu, u zoudt mij een groot genoegen kunnen doen, door een leeuw te dooden, die sedert een paar dagen hier rondzwerft, en wiens aanwezigheid mijn bedienden schrik aanjaagt." Een leeuw! Maar dat is juist wat wij zochten! O, die zal ons niet ontkomen. Er werd krijgsraad gehouden.

Hoe afgezaagd deze phrase ook was, Anna Karenina nam ze voor waarheid aan en ze deed haar zichtbaar genoegen. Zij bloosde, boog zich voorover en liet zich kussen. Daarna richtte zij zich weer op en stak Wronsky de hand toe. Hij nam de hem aangebodene kleine hand in de zijne en verheugde zich over den krachtigen druk, waarmede zij de zijne schudde. Daarna ging zij met vluggen tred naar buiten.

Ik zal my altoos met dankbaarheid herinneren de vriendschap, die deeze achtenswaardige weduwe my wel heeft willen betoonen. By onze aankomst op Sporkesgift, had ik het genoegen om aanschouwer te zyn van eene daad van rechtvaardigheid, die my een levendig genoegen deed gevoelen. De heer MACNEYL dankte zynen Opzigter af, en gaf hem te kennen, dat hy op 't oogenblik zyne Plantagie ruimen moest.

"Het eerste wil ik met alle genoegen zeggen, maar wat het andere betreft? Je ziet er niet uit, alsof je veel plezier hebt," en Laurie zag haar aan met een uitdrukking, die haar fluisterend deed antwoorden: "Neen, vanavond niet. Vind me nu maar niet afschuwelijk, ik verlangde naar wat plezier, maar dit soort valt toch niet mee en ik heb er nu al genoeg van."

"Welzeker," antwoordde Elinor, "ik herinner het mij zéér goed." Het scheen hem genoegen te doen, dit te hooren, en hij ging voort.

Het duurde niet lang, of de jongen begonnen van honger luid te piepen en kort daarna had hij het onuitsprekelijke genoegen, de oude vogels naar het nest te zien vliegen en hen de jongen te zien voederen. "Nu is de zaak geheel in orde!" riep hij juichend uit, ijlde naar den jongen graaf en bragt dezen het welkome berigt.

Hij moet Moel niet verlaten, zonder mij gesproken te hebben. Wij zullen dan te zamen naar Dal terugkeeren." »Dat 's afgesproken, vrouw Hansen." »Wilt gij een borrel brandewijn? Die zal bij dit frissche weer smaken. Wilt ge?" »Met genoegen, vrouw Hansen, en ik ben u zeer dankbaar voor het aanbod."

Meermalen heeft hij mij zijne toewijding getoond, door zich voor mij aan verschillende gevaren bloot te stellen, hetgeen voor hem echter niet veel te beteekenen heeft, daar hij eraan gewend is en het als een genoegen beschouwt. "Toen ik uit Stari-Joert vertrokken was, kwam hij iederen dag bij Nikolaas, zeggende niet te weten wat hij zonder mij moest beginnen, daar hij zich doodelijk verveelde.

Zij kwamen zeer ongeregeld ter school, soms kwamen zij zelfs wel in geen maand. Tengevolge daarvan waren zij natuurlijk zeer achterlijk, wat hunne vorderingen betrof. Op het schoolplein beleefden zij ook niet veel genoegen, want zij werden door ons allen voor den gek gehouden en geplaagd, zoodat er dikwijls vechtpartijen tusschen de andere jongens en hen ontstonden.