United States or Comoros ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toen stond het meisje op, de oogen schitterend van geestvervoering. Zij rukte haar bruidssluier af en breidde die over het graf. Zij nam haar krans en legde die daarop. "Zie nu hoe lief ik hem had!" riep zij uit. "Ik geef hem mijn krans en mijn sluier. Aan hem verbind ik mij. Nooit zal ik een ander toebehooren." Toen stond ook de kapiteinsvrouw op. Zij bleef een oogenblik zwijgend staan.
Gelukkig konden wij hem weer opvisschen, toen hij, tien vademen verder, weder boven kwam. Na dit ongeval was mijn besluit genomen. Ik geef mijn voornemen om over zee naar Bislig te gaan op; ik zal daar spoediger komen wanneer ik over land naar Bunauan ga; daar gekomen, zal ik het gebergte overtrekken, dat zich tusschen het meer Linao en den Stillen-oceaan verheft.
Ik begreep toen waarom hij zoo gemakkelijk zijn twee francs en ik zoo moeilijk nog een franc bij elkander kreeg. Als een heer en een dame ons iets gaven, dan zeide de dame altijd: "Geef het aan dien aardigen en niet aan dien leelijken jongen." De leelijke was ik.
»Ik zal haar opmaken," antwoordde Hulda Hansen, die zich voor eene kleine schrijflessenaar wilde nederzetten. »Haast maken daarbij!" zeide de reiziger steeds nurksch en onbehouwen. »En..." ging hij voort, »geef mij ondertusschen het vreemdelingenboek, om mijn naam te kunnen invullen." Vrouw Hansen stond uit haren leuningstoel op, haalde het boek en legde het geopend op de groote tafel neder.
Maar heden, weet ge, heb ik geschreeuwd, omdat men mij kwaad deed; ik was volstrekt niet verdacht op de sneeuw van dien heer; en daarbij, ik heb 't u reeds gezegd, ik ben niet heel sterk, ik hoest, in mijn maag is iets dat als een kool vuur brandt, en de dokter heeft gezegd, dat ik mij in acht moest nemen. Zie, voel, geef uw hand, wees niet bang, 't is hier."
Deze was verwittigd geworden van het onderhoud, dat wij zouden hebben, was daarom niet naar buiten gegaan en had gehoord, wat wij hadden gesproken. Hij hield mijn arm vast en zei: "Don Gaston, denk aan de plaats, waar ge u bevindt. Geef niet toe aan het gevoel van wanhoop, dat u op 't oogenblik bezielt!" Ik viel Combados in de rede: "Moet gij me van mijn besluit afbrengen?
"Geef mij uwen zegen, laat mij Rocinante bestijgen, en houd mij nu maar niet langer op. Uwe dwaze stukken behoef ik niet te zien, daar ik er zonder dat wel zooveel van zal vertellen, dat uwe meesteres er versteld en verbijsterd van staat." "En toch verlangde ik, dat gij althans een dozijn van mijne dolheden met eigen oogen aanschouwdet," zeide Don Quichot.
Och, roep in 's Heeren naam de buurt, Want zie hoe 't beest toch naar mij gluurt, Ik sterf nog, Sparretje, kom gauw! Verlos dan toch je lieve vrouw! Maar voor je verder voort zult gaan, Geef me eerst wat Hoffmans druppels aan!" Spar deed het, maar de muis, hoe valsch! Sprong op, pakte Eva in haar hals, En hing er als een bloedhond aan.
Het schip stoof vooruit, wij hadden slechts den tijd om ons aan de bovenzijde, welke ongeveer tachtig centimeter uit het water stak, vast te klampen. Gelukkig was de snelheid niet zoo buitengewoon groot. "Zoolang het ding horizontaal doorvaart," mompelde Ned Land, "heb ik niets te zeggen; maar als het de aardigheid heeft om eens te duiken, dan geef ik geen twee dollars voor mijn huid."
Woord Van De Dag