United States or Seychelles ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Hoe jammer, ik dacht dat wij er bijna alleen zouden zijn," fluisterde Tieka, toen zij zich achter de Amerikaansche dames plaatsten, die al een poosje geduldig hadden staan wachten. Als een troep schapen werden allen nu door den oppasser naar de vertrekken gedreven, die het publiek van Abbotsford te zien krijgt.
Ik herinner mij Schonen, Smaland, Ostrogotland en Sundermanland te zijn doorgereisd, zonder dag of nacht op te houden, schrijlings zittende op een plank op wielen, 't geen men daar nog wel gelieft een kariool te noemen, en tot voerman een meisje van vijftien jaren, over dik en dun." "Dan moet hij veel hebben gehad van een bierton, die vervoerd wordt," fluisterde Suzanna mij in.
"Dat is meer dan voldoende voor 't oogenblik; en dat zul je met me eens zijn, zoo gauw je weet, waar hij is." "Zeg het dan." Laurie bukte en fluisterde Jo drie woorden in het oor, die eene komieke verandering teweegbrachten. Zij stond hem eenige oogenblikken verbaasd en verontwaardigd aan te staren en liep toen voort, terwijl zij op scherpen toon vroeg: "Hoe weet je dat?" "Gezien." "Waar?"
Gwinebant! fluisterde het hier en daar, verschrikt, omdat de nog niet genezen gewonde verscheen. Ysabele, uit Gaweins armen, richtte het hoofd op. Zij zag Gwinebant recht in de oogen, die staarden uit zijn bleek gelaat. En zij glimlachte hem achter Gawein, die zalig de oogen sloot, smartelijk smeekende toe. Gwinebant begreep. En zij begrepen allen.
"Bij Jupiter, zij vergeet haar diner!" riep de niets kwaads vermoedende jonge man uit, terwijl hij het vuurroode monster met zijn wandelstok weer op zijn plaats bracht, en het mandje opnam, om het aan de oude dame te geven. "Och, als 't je belieft niet het het is mijn mandje," fluisterde Amy, haar wangen even rood als haar kreeft.
Wanneer Meta een belooning verlangd had voor uren van geduldigen arbeid, ontving ze die nu in den handdruk en den goedkeurenden glimlach van haar vader. "Wat hebt u van Jo te zeggen? Toe, zeg iets goeds, want ze heeft zoo haar best gedaan, en ze is zoo heel, heel lief voor mij geweest," fluisterde Bets haar vader in het oor.
Adelgonde ontwaarde dat sommigen der aanwezenden hen konden bespieden; zij moest een antwoord geven. Snel trok zij hare hand terug en fluisterde zacht: "Alonzo, ik bemin u!" Dadelijk verwijderde zij zich, en liet den jongeling in de zaligste verrukking achter.
"O! slechte man," fluisterde ze, "iedereen weet, dat weerwolf bij je is geweest." "Praatjes." "Jan heeft 't mij gezegd." Hij haalde zijn schouders op. Toen sprak ze dreigend: "Jan is niet bang voor tien weerwolven, en hij zal me helpen. Want 't is uit slechtheid, dat je bij me komt...." Eerst toen schrikte de boer wakker uit zijn mijmering.
De lijfslaaf van den Syriër volgde zijn heer, en terwijl deze met Charmion sprak, wendde die zich tot de gewaande Nubische, gaf haar een lichten stoot tegen den schouder, en fluisterde haar toe: »Heden avond, evenals gisteren. Gij zijt ons nog het slot der geschiedenis van Prins Setnau schuldig."
Nantas schelde. Hij scheen bezorgd. "Germain," vroeg hij, "weet je ook of mevrouw al thuis is?" Toen de man antwoordde dat hij 't niet wist, beval hij hem naar de kamer van zijn vrouw te gaan. Germain vertrok echter niet. "Pardon, mijnheer," fluisterde hij, "al geruimen tijd wacht de president van den ministerraad om binnen te komen."
Woord Van De Dag