United States or Russia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Caterham stond opzichtig-geduldig te wachten tot het rumoer wat bedaard zoude zijn, en onbelangrijke en slecht-te-verstane lieden zeiden en deden officieele en onbeduidende dingen. Het was als stemmen die men in de lente door het ritselen der bladeren heen hoort. "Wawawawa " Wat kwam 't er ook op aan? Groepen toehoorders praatten met elkaar "Wawawawa" de zaak ging gewoon door.
Heb gemeend in de verte een vuur te zien ... De apen schijnen wel onder elkaar te spreken, woorden en zinnen. Een jong heeft herhaaldelijk Ngora gezegd, dat ook bij de negers het woord voor moeder is ... Llanga, die aandachtig had zitten luisteren, riep thans: "Ja, Ngora! Ngora! ... Moeder! Moeder!"
Dit kon echter alleen, als beide knoppen dicht bij elkaar waren. Daarna schelden we aan. We hoorden een der bewoners door de huisgang loopen, de deur naderen, het slot openen, trekken. Maar de deur kon niet open. Zelfs geen kier. Al naar zijn temperament begon nu de bewoner te vloeken of te smeeken. In 't laatste geval sneden we nog wel eens het touw door.
Tegenwoordig is Assoean een stad, die maar weinig van haar oostersch karakter heeft behouden, waar de lediggaande wereld uit Engeland en Amerika met enkele andere Europeanen elkaar, naar het schijnt, rendez-vous hebben gegeven, om den winter vroolijk door te brengen in een overheerlijk klimaat, waar hotels zijn verrezen met alle denkbare comfort van den modernen tijd en waar het aantal stoombooten, platte schuiten en dahabiehs, die in de rivier ten anker gaan, eenigszins doen denken aan de groote rivieren van Amerika, waar in alle richtingen groote booten elkaar kruisen.
Toen hoorde zij een rijtuig aankomen en wist-voelde te-gelijk, dat het hét rijtuig was. Toen was 't net of haar hersens in de war zouden gaan en er heet bloed voor haar oogen zoû komen. Haar heele lichaam begon te beven. Zij hield haar tanden op elkaâr; als zij 't vergat tikten zij op elkaâr in een stootend geluid van haar hoofd. Haar handen werden koud aan de toppen, vochtig aan den palm.
Het was dat jaar een lange, ruwe winter. Weken en weken na elkaar bleef het doodsche veld onder de dikke sneeuw begraven; en daarop vroor het, hard als steen.
In de veronderstelling dat dit als klopper moest dienst doen, sloeg ik de plankjes op elkaar, wat een geluid maakte, wel in staat om slapenden te doen ontwaken.
Dit geldt ook voor de assonantie en het rijm: zij staan in gunste, en verschalken ons, als wij den waren zin van een spreekwoord trachten te achterhalen. De symmetrie in onze spreekwoorden, het streven om beide zindeelen aan elkaar gelijk te maken, als: "wat niet weet, wat niet deert", "komt tijd, komt raad", is wellicht een flauwe herinnering aan den bouw der beide Oudgermaansche halfverzen.
Maar het vlugge vrouwtje was al bezig uit te zoeken, bij elkaar te zetten, wat bij elkaar paste. "Pennenhouder op zij, je behoort hier niet. Kleerborstel: pak maar eens aan in de tafellâ. Nagelschaar: op je plaats in 't laatje van de waschtafel. Nu dit, en dat en dat nog weg. Hè, dat ruimt op. Geef jij nu maar aan, dan zal ik alles wel in de kast schikken." Wat leek dat aardig.
Lokte ze niet voortdurend commentaren uit? Had de hertog niet een spotdicht vervaardigd, waarin hij haar vermaande, haar billets doux op wat grooter formaat papier te schrijven, daar zij anders zoek raakten in de zakken van zijn huzaren, en hij genoodzaakt was, ze in 10 op elkaar gezegelde enveloppen te hullen?
Woord Van De Dag