United States or Monaco ? Vote for the TOP Country of the Week !
Maar Rohand legde bedarend zijne hand op het blondgelokte hoofd van den opgewonden knaap en sprak: "Dat zal ik u zeggen, mijn kind, maar vóór ik verder ga, dient gij te weten, dat geen vader zijn zoon meer lief kan hebben dan ik u doe en dat gij eene plaats inneemt in mijn hart naast die van mijne eigen kinderen."
Ware dit het geval, niemand zou ooit door Christus geholpen kunnen worden. Want uit ons zelven gelooven wij niet en kunnen wij niet gelooven. Alleen door Christus gelooven wij. Lezen wij dus dat Christus zegt: geloof en gij zult behouden worden, dan moeten wij dezen eisch omzetten in een gebed, in dit gebed: Heer help mij, doe mij gelooven.
"Ik kom gauw terug," zei hij met een doffe, licht trillende stem, "adieu Lucie,.... ik mag toch wel Lucie zeggen, nietwaar?...." "Graag!" zei ze, in-eens weer vroolijk, en haar dof glanzende blik zweefde over hem heen, verward van aandoening, "doe je 't heusch?.... 't Zal mama ook zoo'n plezier doen!.... Dag Bernard!"
Omstreeks half vier doe ik mijne oogen open; ik gevoel mij uitgeput, bedwelmd, maar mijn geest wordt helderder. De ballon daalt met schrikwekkende snelheid; het schuitje slingert sterk heen en weer. Ik kruip op mijne knieën voort en trek Sivel bij den arm, alsook Crocé. "Sivel! Crocé! roep ik hun toe, wordt wakker!"
Maar dan zal 'k m'n excerpt nog even gaan afmaken; breng 't je vanmiddag." "'t Is toch wezenlijk geen wonder, als ik 'n goed tentamen doe, met zóóveel hulp." "Ga dan alléén wat loopen. Je hebt genoeg prettigs om over te denken. En 't is zoo heerlijk buiten." Het "zwarte pad" was één koele zonnigheid.
Ieder doe met deze pathologisch-wysgeerige opmerking zyn voordeel, en houde myn raad geheim, ter voorkoming van te groote mededinging. Vervloekt, dat verontwaardiging en droefheid zoo vaak zich moeten kleeden in 't lappenpak van de satire! Vervloekt, dat een traan, om begrepen te worden, moet verzeld gaan van gegryns!
"Daar doe 'k het orgel op spelen!" zei Lowis gekscherend, en met een kort klikje begon de metalen plaat te draaien en de tonen van een gevoelerig, alom-bekend Engelsch deuntje, trippelden door de kamer, dom-vroolijk en vuig-dartel, lijk den perelenden lach eener dolle maagd ...
Ik zal van een door het geluk begunstigde eenige sestertiën leenen en wel zooveel meebrengen, dat we een sardientje of een varkenspootje met een glas wijn kunnen bevochtigen." "Doe dat!" zeide Marcel; "ik heb honger als een paard. Ik zal wel even op je wachten." Rodolphe ging het café, waarvan hij de meeste stamgasten kende, binnen.
"Jawel, jij geeft me altoos gelijk, dat weet ik wel, maar een oogenblik later doe je het toch weer, en dat verkies ik niet langer." Nu, Dik deed dan ook wel zijn best, maar het duurde nooit lang, of hij verviel weer in zijne oude gewoonte, vooral wanneer hij goede kennissen tegenkwam.
"Neen, wenken is niet netjes; ik zal mijn wenkbrauwen optrekken, als iets niet goed is, en knikken als alles in orde is. Nu, doe nu je schouders naar beneden en neem kleine stappen en steek niet dadelijk een hand uit als iemand aan je wordt voorgesteld, dat hoort niet." "Hoe is het toch mogelijk al die dingen te onthouden? Ik zie er geen kans toe. Hè wat vroolijke muziek!"
Woord Van De Dag