United States or Switzerland ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Er moet een naaimachine zijn", deed Tefara, Mapoehi's vrouw, zich hooien. "En de achthoekige klok niet te vergeten," voegde Naoeri, Mapoehi's moeder er bij. "Ja, dat is alles", zei Mapoehi. Raoul lachte. Hij lachte lang en hartelijk. Maar terwijl hij lachte, loste hij in stilte vele problemen van hoofdrekenen op.
"Wat heeft hij dan gedaan?" "'t Laatste wat hij deed was zich dood te laten slaan, om vrouwen en kinderen van den dood te redden." Zij zit weer een poos stil en denkt na. "Wat had hij toch voor een gezicht, overste, toen hij twee maanden geleden thuiskwam?" De overste springt achteruit. Nu begrijpt hij alles, nu eerst! "Gösta had hem immers geschilderd!"
Diodorus heeft een bericht, waarbij op de bescherming door een totem wordt gezinspeeld. Hij vertelt, dat er in Egypte een verhaal de ronde deed, dat een der oude koningen door een krokodil van den dood was gered. Tenslotte werden in eenige nomen van Egypte bepaalde dieren door de inwoners niet als spijs genuttigd.
Zoo verhaalt de Egyptoloog Dümichen van een jongen Moeras-Los, die hij bij het doorzoeken van een tempel-ruïne half verhongerd in een onderaardschen gang aantrof: "De Los deed, toen ik hem greep, geen pogingen om weerstand te bieden, maar liet zich alles welgevallen; toen het uitgehongerde dier het voedsel, dat hem gegeven werd, verslonden had, liet hij toe dat ik hem opnam en liefkoosde.
Ook de insecten zijn klein van stuk en donker gekleurd, terwijl, naar Waterhouse mij bericht, hun uiterlijk in 't algemeen niets bezit, wat hem deed denken dat zij uit de evenaars-zone afkomstig waren. De vogels, planten en insecten dragen een woestijnachtig karakter, en zijn niet schitterender gekleurd dan die van Zuid-Patagonië.
Aan onze regterzijde zagen wij onder anderen van verre een vrij hoogen berg, dien onze voerman le Dojo noemde, aan de linker deed zich op een goeden afstand, in de valei een keten rotsen op; aan den voet van de hoogte lag het dorp Morières, en regt uit in het verschiet de stad Avignon.
Weg met die tranen op Fancy's wangen... Een geest weent niet om zoo weinig... Weg met die geknakte gestalte... Geesten bukken niet onder zoo geringen last! Ze weende niet, en boog niet, en vluchtte niet. Ze deed niets van dit alles! Kalm en ernstig 'n glimlach misstond er niet by! zette zy haar kans-verevening aan den arbeid.
Zij had behagen in zulk een gesprek; meestal werd zij het met hem eens. En telkens weêr gevoelde zij voor hem de sympathie, die zij vroeger reeds gekoesterd had; telkens weêr deed hij haar aan heur vader denken, in zijn gezegden, in zijn gebaren, in zijn blik.
"Juist, mijn vriend," zei ik, "het is een krampvisch, die je zoo toegetakeld heeft." "O, mijnheer kan mij vrij gelooven," antwoordde Koen, "ik zal mij duchtig wreken," "En hoe?" "Door hem op te eten." En dit deed hij dienzelfden avond nog, maar alléen uit weerwraak, want het was inderdaad een taaie kost.
"Nu, dat zou ik denken," sprak de oude vrouw en deed de deur achter haar dicht. Dáár zat haar vader aan de ronde tafel, en hare moeder met den predikant op de sofa. "Zoo, zijt gij daar!" sprak haar vader vriendelijk en trok haar naar zich toe. "Wat zegt gij daar wel van, Lise? Denk eens, de kinderen in de pastorie hebben de scharlakenkoorts en kunnen niet komen, is dat niet treurig?"
Woord Van De Dag