United States or Germany ? Vote for the TOP Country of the Week !
Dwaalt ge een week of wat later door het bosch, dan hoort ge plotseling een noodsignaal en ziet ge datzelfde hertje weer wegstuiven, alsof 't om zijn leven ging. Toch zijt gij gebleven die ge waart; onveranderd bleef uw vriendelijkheid; evenmin als vroeger kwam 't in uw hart op ook maar een schepsel kwaad te doen. Wat is er dan toch met dien zoon van Kis gebeurd?
Zoo ja, dan was het zeer gewaagd van hem, nu hij toch wist dat alles mij verraden was, dit signaal te laten hooren. Nauwelijks had het gefluit weerklonken, of ik hoorde voor mij, achter het volgend struikgewas, een geluid alsof iemand, op gedempten toon het woord "el hassil" eindelijk! uitsprak.
"Binnen!" riep de oude heer en binnen kwam de oude molenaar Voss uit Gielow, met den verkeerden kant het eerst, en hij maakte eene buiging, die drommelsch scheef uitviel, alsof hij den baljuw, vóór alle dingen, eerst moest laten zien, van welke soort van goed het kruis van zijne broek gemaakt was. "Goeden dag, mijnheer de baljuw!" zeide hij. "Goeden morgen, molenaar!" zeide de oude heer.
Hij wist dat, wat vijf minuten tevoren een groote onordelijke bende was geweest, nu als in zijn hand was en om het effect te vergrooten, wachtte hij een oogenblik alsof hij nadacht. Maar het wachten duurde juist lang genoeg en geen seconde te lang. Dertig seconden lang heerschte volmaakte stilte, en in de stemming hing iets als angst.
Broeder Willem, de monnik, was van zijn paard gestegen en vocht te voet; al wat in zijn bereik kwam, werd door een dodelijke slag getroffen, hij zwaaide zijn zwaard alsof het een veder geweest ware, en lachte spottend tegen de vijanden, die hem wilden aanvallen.
Deze was eerst in lachen uitgebarsten, had verder geen antwoord gegeven, maar zijn wijsvinger aan het voorhoofd gebracht, alsof hij wilde te kennen geven, dat het met Jacobus Vandergaart mis was en dat zijn gezond verstand hem al meer en meer in den steek liet.
Anderen hadden zich tot voorwaarde gesteld den geheelen door hen afgelegden weg met hun lichaam te meten. Zich op den grond uitstrekkende, zich weder oprichtende, zich opnieuw uitstrekkende, hadden zij op deze wijze honderden mijlen afgelegd, alsof zij tot meetketting van een landmeter gediend hadden.
Mijn blik verloor zich in de duisternis: slechts onbestemde vormen, zonderlinge gedaanten, braamstruiken, die hun takken naar mij schenen uit te strekken alsof het lange beweegbare armen waren, soms dansende struiken schenen.
Zelfs de ernstigste zaken werden met eene onderdrukte uitbarsting van zondige vroolijkheid door de achter den rug der banken wegschuilende vergadering aangehoord, alsof de arme man iets bijzonders grappigs had verteld. Het was eene ware verlichting voor de gansche gemeente, toen de vuurproef doorgestaan en de zegen uitgesproken was.
Ik gevoel uw droefheid alsof uw rampen mij getroffen hadden. Alle hoop is niet verloren; mijn koninklijke broeder zal, op mijn bede, het verleden vergeven en vergeten." "Mijnheer De Valois," antwoordde Gwyde, "gij bedriegt u. Uw Vorst heeft getoond dat Vlaanderens ondergang zijn hoogste wens is. Heeft hij mijn onderdanen niet tegen mij opgestookt?
Woord Van De Dag