United States or Barbados ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ik had mij echter voorgenomen mij niet van de wijs te laten brengen en toen ik 's avonds het woord kreeg en in het Engelsch even mijn dank voor de ontvangst en nog eenige lievigheden aan het adres van het bestuur en de vele aanwezigen had gezegd, deelde ik mijne meening mede, dat nu wij in een land waren, waar de beide talen, Engelsch en Hollandsch gesproken worden, die beide burgerrecht bezitten, na de Engelsche speech van mrs.

Dan komt gij over een uur of twee terug; men kan dan aannemen dat hij inderdaad niet weggaat. Mijn eerste werk was nu, een adres te vragen van een kapper- en barbierswinkel, en toen ging ik daarheen om mij haar en baard te laten knippen. De eigenaar van den winkel was mede getuige geweest van onze vertooning.

"Verhuisd," antwoordde de portier. Marius wankelde en zeide stamelend: "Sinds wanneer?" "Sinds gisteren." "Waar woont hij nu?" "Ik weet er niets van." "Heeft hij zijn adres dan niet achtergelaten?" "Neen." De portier, die nu opzag, herkende Marius, en voegde er bij: "Ha, zijt gij 't! ge zijt dus werkelijk een verspieder?"

Ik had aangeraden, dat de Vrouwen-Federatie zich zou uitspreken vóór vrouwenkiesrecht en zelfstandig een adres aan de regeering zou zenden, waarin zij op een spoedige invoering er van zou aandringen. Mevrouw Brandt was van oordeel, dat daarmede voor vrouwenkiesrecht zeer veel gewonnen, maar de Zuid-Afrikaansche Vrouwen-Federatie daardoor in stukken gescheurd zou worden.

Met de korte opmerking, dat zij verschillende wegen uit moesten, vertrok hij zonder andere plichtplegingen dan de nadrukkelijke herhaling van het afgesproken uur voor den volgenden avond. Toen hij het adres bekeek, zag de gemeentebeambte, dat er geen naam bij stond. De vreemdeling was nog niet ver weg, dus liep hij hem na om den naam te vragen.

Elk hunner te hooren was onmogelijk, hun aller vertegenwoordigers zijn gehoord, heb ik gezegd en herhaal ik; dus zal dat adres dan ook wel van geen overwigtig belang te beschouwen zijn." »Stond deze zaak nu eindelijk op zich zelve, met ernst en ijver zoude ik de wet voor aannemelijk verklaren; maar, helaas! al te veel bezwaren ontmoet ik om over te stappen, om er dit ééne deel van te verkrijgen.

Vóór ik achter zijn adres was gekomen, had ik verscheidene logementen van den tweeden rang moeten afloopen en was eindelijk beland in de Star and Garter, het gewone verblijf voor minder uitgezocht publiek en ook veel door adelborsten, zelfs door onderofficieren bezocht. Slechts nu en dan was mijn waardige bevelhebber hier aan te treffen, daar hij gewoonlijk aan boord logeerde.

Sikkel aan en vroegen het adres van de familie Braun, gingen daar heen en boden de twee kinderen hun hulp aan om onder te duiken. Die wilden dat alleen, op voorwaarde dat ook hun ouders zouden onderduiken: anders zouden immers de Duitsers de verdwijning van de kinderen wreken op de ouders. Er is toen besloten dat het hele gezin zou onderduiken en zo geschiedde.

Het was of ik eene duizeling kreeg; de potten en pannen dansten mij voor de oogen. Waar kan ik hem zoeken? Hij heeft zijn adres niet achtergelaten. Zeker drukte mijn gelaat op welsprekende en treffende wijze mijne teleurstelling uit, want een der mannen, die aan een tafeltje bij het fornuis zat te eten, richtte het woord tot mij. Wat wilt ge van Barberin? vroeg hij.

Tusschen E. en Amsterdam, waar hij zich toen ophield, verdwijnen in den regel geene pakjes." »Toch is dat mogelijk als ze gericht zijn aan iemand, die in zekere overhaasting het land verlaat en die geen adres heeft kunnen opgeven." »Waarom gelooft gij dat het zoo met hem zou zijn gegaan?" »Ik gis het, omdat het bekend is, dat Frits Rosemeijer in 1831 het land verlaten heeft."