T. Hic tamen hanc mecum poteras requiescere noctem fronde super viridi: sunt nobis mitia poma, castaneae molles, et pressi copia lactis; et iam summa procul villarum culmina fumant, maioresque cadunt altis de montibus umbrae. FORMOSUM pastor Corydon ardebat Alexim, delicias domini, nec quid speraret habebat; tantum inter densas, umbrosa cacumina, fagos adsidue veniebat.

Nulla mihi floret baccis felicibus arbor; Inmatura seges rapido subciditur ense; Culmina villarum nostrum delapsa feruntur In gremium, fœdantque suis mea regna ruinis. 535 Hunc etiam, vastis qui nunc sese intulit oris, Perpetiar, miseras quærentem exurere belli Relliquias? tum me scindat vagus Afer aratro, Et Libys Ausoniis commendet semina sulcis, Ni cuncta, exsultant quæ latis agmina campis, 540 Uno condiderim tumulo.» Dum talia versat, Et thalamos clausit nox atra hominumque Deumque, Tendit Amyclæi præceps ad castra nepotis.