United States or Saudi Arabia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Cóż więc zapytał Anhelli uczyniła dusza moją będąc wolną? powiedz, bo niepamiętam. Odpowiedział mu Szaman: oto poszła po tym gościńcu złotym co jest na wodzie od xiężyca i uciekała w tamtą stronę jak człowiek co się spieszy. A na te słowa spuścił głowę Anhelli i zamyśliwszy się zaczął płakać mówiąc: oto chciała powrócić do ojczyzny.
Prawdaż to, że Julia poszła Do ojca Laurentego? *Marta.* Poszła, panie. *Kapulet.* To dobrze; może on co na niej wskóra. Cięta, uparta to skóra na buty. *Marta.* Patrz pan, jak raźnie wraca od spowiedzi. *Kapulet.* No, sekutnico, gdzieżeś to bywała? *Julia.* Gdzie mię żałować nauczono, panie, Za grzech uporu i nieposłuszeństwa Naprzeciw woli twojej.
Nie małąby też było ulgą w niedostatku, gdyby umartwili się powszechnie od kartofli, tego lichego a tak lubionego *chleba ubogich*, zastępując je ryżem. Powtarzamy, cośmy wyżej namienili: Trzeba tylko potrącenia myśli, trzeba inicyatywy! Uchwała parlamentu angielskiego z r. 1796 nie poszła w zapomnienie.
Czyś po śmierći tám poszłá kędyś piérwéy byłá, Niżeś sye ná ma ćiężką żáłość urodźiłá? Gdźieśkolwiek iest, iesliś iest, lituy méy żáłośći, A nie możeszli w onéy dawnéy swéy całośći, Poćiesz mię, iáko możesz: á staw sye przedemną Lubo snem, lubo ćieniem, lub márą nikczemną. Frászká cnotá, powiedźiał Brutus poráżony: Frászká kto sye przypátrzy, frászká z káżdéy strony.
Z wiatrem, co strzechy i konary walił, Do nas wróg przybył i wioskę zapalił. Dzień to był sądu! Śród płaczu i gwaru, Wśród ciemnej nocy, wichrów i pożaru Razem rolnicy ku obronie bieżą, Razem się wojsko ciśnie za grabieżą; W tej walce z dymem poszła nasza strzecha. Wtedy mi córka, jedyna pociecha, Znikła bez śladu.
Gorżko ci w duszy po anielskiej stracie I rozpacz matki na Twem czole gości A możeś poszła chodzić po nad brzegiem Wód źwierciadlanych, gdzie fala spieniona Konając stopy głaskała ci śniegiem Ja byłem wtedy przy Tobie jak ona! Jak ona, dzisiaj rozbity, daleki, Nie wiem gdzie jestem, przed ludźmi się kryję Ona gdzieś w morzu przepadła na wieki W Twojej pamięci czy ja dotąd żyję?
Stryjaszek myśli wkrótce sprawić ci wesele; Jest s czego wybrać; u nas towarzystwo liczne Od dni kilku zbiera się na sądy graniczne, Dla skończenia dawnego z Panem Hrabią sporu, I Pan Hrabia ma jutro sam zjechać do dworu; Podkomorzy już zjechał z żoną i s córkami. Młodzież poszła do lasu bawić się strzelbami, A starzy i kobiety żniwo oglądają Pod lasem, i tam pewnie na młodzież czekają.
Nie od roskoszyć poszłá: poszłáć od trudnośći: Od pracéy, od frasunków, od złez, od żáłośći: Czego świát ma ták wiele, że by téż co było W tym docześnym żywoćie człowieczeństwu miło: Musi smák swóy utráćić prze wielkość przysády, A przynamniéy prze boiazń nieuchronnéy zdrády. Czegóż płáczem, prze boga? czegóż niezażyłá?
Pochylił się nad nią, chciał ją pocałować zasłoniła się ręką. Nagle odskoczyli od siebie. Spłoszył ich Stapleton. Pędził co tchu, wymachiwał rękoma, a gdy się z nimi zrównał tupał nogami i zapewne krzyczał i robił wymówki sir Henrykowi. Ten widocznie usprawiedliwiał się. Wreszcie Stapleton skinął na siostrę, która po chwili wahania poszła za nim, rzuciwszy spojrzenie baronetowi.
Najświętsza Panienka poszła do Ogrójca, Napadła świętego Jana. „O Janie, a mój Janie, Nadałeś mi smutku i żałości!
Słowo Dnia