United States or Colombia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Serëscha staarde nadenkend in het gelaat van den portier, dat hem tot in de kleinste bizonderheden bekend was, vooral op zijn onderkin, die van onder de punten van zijn baard nederhing en die hij maar alleen kende, daar hij ze altijd van onderen beschouwde. "Nu, en je dochter, is het al lang, dat ze bij je was?" Zijn dochter was een balletdanseres. "Die kan immers niet alle dagen komen!
Heeft u Wassili Lukitsch gezien? Hij zal dadelijk komen. En u, u zijt op mijn kleeren gaan zitten." En Serëscha lachte. Zij zag hem aan en lachte ook. "Mama! lief moedertje!" riep hij uit en wierp zich in haar armen. Alsof hij eerst aan de werkelijkheid geloofde, nu hij haar zag lachen.
Zijn lippen sloten zich tot een zalig, droomerig lachje en toen legde hij zich weer langzaam en welbehagelijk neer. "Serëscha!" fluisterde zij bijna onhoorbaar en naderde hem. Dat was hij, maar toch niet zooals zij hem zich had voorgesteld. Gedurende hun scheiding en in haar vurig verlangen naar hem, had zij zich hem als kind van vier jaren voorgesteld, toen zij hem het meest bemind had.
Hoewel hij tot Serëscha gezegd had, dat ieder Christen de geheele Heilige Schrift van buiten moest kennen, zag hij zelf toch, wat het Oude Testament betrof, dikwijls in het boek, en Serëscha had dit zeer goed opgemerkt.
Serëscha sprong op, ging zijn vader te gemoet, kuste zijn hand en keek hem opmerkzaam aan om bij hem de kenteekenen van blijdschap over de ontvangen orde te ontdekken. "Nu, was het een aangename wandeling?" vroeg Alexei Alexandrowitsch, zette zich in zijn stoel en sloeg het boek open.
Het scheen Serëscha heden een dag te wezen, waarop de geheele wereld vergenoegd moest zijn. "Weet je het nieuws al? Papa heeft de Alexander-Newsky gekregen." "Zou ik dat niet weten? Er zijn er al velen gekomen om te feliciteeren." "Zoo? En is papa er blij mede?" "Zou hij over de genade van den Czaar niet blijde zijn? Hij heeft het derhalve verdiend," zeide hij ernstig en gestreng.
Dat was de vorm van zijn hoofd, dat waren zijn lippen, zijn poezel halsje, zijn breede schouders! "Serëscha!" herhaalde zij. Hij richtte zich weer in het bed op, wendde het hoofd naar beide zijden, alsof hij iets zocht en opende de vastgesloten oogen.
Zend Serëscha bij mij, of zal ik op een bepaald uur bij u aan huis komen? Anders verzoek ik u mij te doen weten, wanneer en waar ik hem ontmoeten kan. Ik hoop, dat mij dit niet geweigerd zal worden, daar ik de edelmoedigheid ken van hem, van wien dit afhangt.
Achter de deur hoorde men schreden; de kindermeid fluisterde verschrikt: "Hij komt!" en reikte Anna haar hoed aan. Serëscha wierp zich op het bed terug en weende luid, terwijl hij zijn gezicht met de handen bedekte. Anna nam deze handjes weg, kuste nog eens zijn natte oogen en ging met snelle schreden naar de deur. Alexei Alexandrowitsch trad haar te gemoet.
Hij wilde gaan, maar nu hield zij hem staande: "Alexei Alexandrowitsch, laat mij Serëscha," vroeg zij andermaal op zachten toon. "Ik heb niets meer te zeggen. Laat Serëscha tot mijn terugkomst...." "Ik zal spoedig bevallen. Laat hem mij!" Alexei Alexandrowitsch werd rood. Hij onttrok haar zijn hand en verliet zwijgend de kamer.
Woord Van De Dag