United States or Moldova ? Vote for the TOP Country of the Week !
Η μία εξ αυτών προς βοράν μεν αρχίζουσα από τον Φάσιν ποταμόν, ακολουθεί την παραλίαν του Ευξείνου Πόντου και του Ελλησπόντου και φθάνει μέχρι του Τρωικού ακρωτηρίου Σιγείου, προς νότον δε η αυτή αύτη ξηρά αρχομένη από του Μυριανδρικού κόλπου του κειμένου πλησίον της Φοινίκης εκτείνεται παρά την θάλασσαν μέχρι του ακρωτηρίου Τριοπίου. Κατοικούσι δε εις την ξηράν ταύτην έθνη τριάκοντα.
Κ' είνε 'δικό του το πολύ το μέρος της Φοινίκης και της Συρίας το πιο πολύ, μα και της Αραβίας και της Λιβύας το πειότερο και της Αιθιοπίας.
Θα αναφέρω ενταύθα εκείνο το οποίον ολίγοι εκ των ελθόντων διά θαλάσσης εις την Αίγυπτον παρετήρησαν. Εξ όλης της Ελλάδος και προς τούτοις εκ της Φοινίκης δις του έτους κομίζονται εις την Αίγυπτον πήλινα αγγεία πλήρη οίνου· και εν τούτοις αφού κενωθώσι τα αγγεία ταύτα, μολονότι τόσα πολλά, δεν βλέπει τις πλέον μήτε έν. Πού λοιπόν δαπανώνται; δύναταί τις να ερωτήση. Εγώ θα το είπω.
Έλα να λογαριάσωμε από την αρχή τι και τι μου έφερες. ΔΩΡ. Καλά λες, Μυρτάλη, ας τα λογαριάσωμε. Στην αρχή σου έφερα υποδήματα από την Σικυώνα δύο δραχμών• έχομε λοιπόν δύο δραχμές. ΜΥΡΤ. Ναι, μα κοιμήθηκες δύο νύκτες. ΔΩΡ. Και όταν ήρθα από την Συρίαν σου έφερα ένα βάζο με άρωμα της Φοινίκης, δύο δραχμών και αυτό, μα τον Ποσειδώνα.
Θέλων δε να μάθω περί αυτών σαφές τι παρ' ούτινος δήποτε ήθελον δυνηθή, έπλευσα εις την Τύρον της Φοινίκης, ακούσας ότι υπήρχεν εκεί ναός αφιερωμένος εις τον Ηρακλέα, και είδον τον ναόν τούτον πλουσίως κεκοσμημένον από πολλά αναθήματα. Περιείχε δύο στήλας· την μεν εκ χρυσού απέφθου, την δε εκ σμαράγδου λίθου, λάμπουσαν κατά την νύκτα ζωηρώς.
Ο δε Δαρείος, αφού παρήγγειλε και εις αυτόν όσα παρήγγειλεν εις τους Πέρσας, τους απέστειλεν εις τον λιμένα. Καταβάντες δε ούτοι εις την Σιδώνα της Φοινίκης, αμέσως επλήρωσαν δύο τριήρεις, και ομού με αυτάς μίαν ολκάδα από διάφορα πολύτιμα αντικείμενα.
Κατά τον επόμενον δε χειμώνα οι Αθηναίοι είκοσι μεν πλοία έστειλαν περί την Πελοπόννησον υπό τον στρατηγόν Φορμίωνα, ο οποίος σταθμεύσας εις Ναύπακτον προσείχε μήτε να εκπλέη τις εκ Κορίνθου και του Κρισαίου κόλπου μήτε να εισπλέη, έτερα δε έξ κατά της Καριάς και της Λυκίας υπό τον στρατηγόν Μελήσανδρον, όπως ταύτα συνάζουν χρήματα και μη αφήνουν τους Πελοποννησίους πειρατάς να ορμώνται εκείθεν και βλάπτουν τα ταξίδια των από Φασήλιδος και Φοινίκης και της εκείθεν ηπείρου φορτηγών πλοίων.
Αυτά συνέβησαν από Φοινίκης μέχρι Κρήτης• όταν δε απέβησαν εις την νήσον, ο μεν ταύρος δεν εφαίνετο πλέον, ο δε Ζευς έλαβεν εκ της χειρός την Ευρώπην και την ωδήγησεν εις το Δικταίον Σπήλαιον, ερυθριώσαν και κάτω νεύουσαν, διότι ενόει τώρα προς ποίον σκοπόν ωδηγείτο. Ημείς δε επιπνεύσαντες, άλλος άλλο μέρος της θαλάσσης συνεταράσσαμεν.
Γκρέμησε αυτός πλήθος λουτρά, εκκλησιές, σπίτια και τειχίσματα. Υπόφεραν κι άλλα μέρη τότες, καθώς η Νικομήδεια κ' η Βηρυτό — το «στολίδι» της Φοινίκης, καθώς τη λέγανε. Δεν περνούνε δυο χρόνια και την ξανασαλεύει την Πρωτεύουσα καινούριος σεισμός. Και σ' άλλον πάλε σεισμό, του 558, έπεσε ο μεγάλος θόλος της Αγιά Σοφιάς καθώς σε λίγο θα δούμε.
Ήθελε φανή ίσως ότι εις την μακρινήν εκείνην χώραν θα υπήρχε βεβαιότης, όχι ασφαλείας μόνον, αλλά και αναπαύσεως· αλλά δεν συνέβη ούτω. Είδομεν ήδη ενδείξεις ότι η φήμη των θαυμάτων Του είχε διαδοθή και μέχρι των παλαιών πόλεων της Φοινίκης, και μόλις έφθασεν εις τα σύνορά των, κατέστη γνωστόν ότι δεν ηδύνατο να μείνη κρυπτόμενος.
Λέξη Της Ημέρας