United States or China ? Vote for the TOP Country of the Week !


Και έπειτα προς χάριν εκείνης εσύ, συναθροίσας τόσον στρατόν των Ελλήνων, τον ωδήγησες εις το Ίλιον. Ενώ έπρεπεν, αφ'ού την εγνώριζες καλά, όχι μόνον να μη ζητήσης να την πάρης οπίσω, αλλά να την αφήσης να μένη εκεί και να την πληρώνης, διά να μη επιστρέψη ποτέ εις το σπίτι σου. Αλλ' αυτό δεν ήλθεν εις τον νουν σου.

Ο Σαραβλαγάς, πρώτος εκ των Περσών στρατηλατών, επλησίασε προς τον στρατόν του αυτοκράτορος, νομίσας ότι ούτος έμελλε να μεταβή εις την Περσίαν διά της προς νότον και ανατολάς της Κασπίας θαλάσσης ορεινής παραλίας και κατέλαβεν εκεί τας στενοπορίας.

Και κατ' αρχάς μεν οι στρατηγοί εφοβήθησαν, ύστερον δε κατεβίβασαν τον στρατόν από του λόφου και προχωρήσαντες εις την πεδιάδα εστρατοπέδευσαν διά να προσβάλουν τους εχθρούς.

Εντεύθεν ο Ηράκλειος επροχώρησε προς τα μεσόγεια, διά της μεγάλης ορεινής γραμμής του Αντιταύρου, διά μέσου Κιλικίας και Καππαδοκίας. Μη υπάρχοντος δε εκεί Περσικού στρατού, η εκστρατεία είχε κατ' αρχάς χαρακτήρα μάλλον ασκήσεως στρατιωτικής. Ο Ηράκλειος κατέτασσεν εις τον στρατόν όλους όσοι προσήρχοντο από τους τόπους εκείνους και τους εγύμναζε μετά του λοιπού στρατού.

Τότε ο Βρασίδας βλέπων ότι η στιγμή ήτο κατάλληλος και ότι εγίνετο κάποια διαταχθείσα κίνησις εις τον στρατόν των Αθηναίων, λέγει εις όσους ήσαν μαζί του και εις τους άλλους ότι «Οι άνδρες αυτοί δεν μας περιμένουν· τούτο γίνεται καταφανές εκ της κινήσεως των δοράτων και των κεφαλών, διότι εκείνοι εις τους οποίους συμβαίνει τούτο δεν συνηθίζουν να περιμένουν τους εχθρούς.

Η τελευταία αύτη οδός δεν έφερε πλέον τον στρατόν εις την Κατάνην, αλλ' εις το αντίθετον μέρος της Σικελίας, προς την Καμάριναν, την Γέλαν και τας άλλας ελληνίδας ή βαρβάρους πόλεις των παραλίων τούτων.

Ο δε Καμβύσης εδέχθη μεν φιλοφρόνως τα δώρα των Λιβύων, κατεφρόνησεν όμως τα των Κυρηναίων καθότι ήσαν κατώτερα, ως εγώ φρονώ. Και τωόντι οι Κυρηναίοι δεν έπεμψαν ειμή πεντακοσίας μνας αργυράς. Ο Καμβύσης λοιπόν λαβών με τας χείρας του τα νομίσματά των τα διέσπειρεν εις τον στρατόν.

Είχαν δε προσεγγίση εις απόστασιν βολής λίθου ή ακοντίου, ότε γέρων τις, ιδών αυτούς διευθυνομένους εναντίον της οχυράς θέσεως, εβόησε προς τον Άγιν ότι διανοείται να θεραπεύση το έν κακόν δι' άλλου κακού, δηλών τοιουτοτρόπως ότι ο Άγις, διά της παρούσης ακαίρου προθυμίας, ήθελε να εξαλείψη την εναντίον του μομφήν διά την εξ Άργους υποχώρησιν, Ο δε Άγις είτε διά την κραυγήν του γέροντος, είτε διότι μετέβαλε γνώμην αιφνιδίως, απήγαγε βιαστικά τον στρατόν πριν αρχίση η μάχη.

Η προθυμία του φίλου τούτου προς υπεράσπισιν ημών είναι βεβαίως αξία της ευγνωμοσύνης μας• σκέφθητι όμως ότι είναι πιθανώτατον ημείς μεν να μη τύχωμεν σωτηρίας, αυτός δε να συκοφαντηθή προς τον στρατόν και να πάθη. Άκουσε τι σκέπτομαι. Απεφάσισα, μήτερ, ν' αποθάνω και θέλω ν' αποθάνω τον ευκλεή τούτον θάνατον αποστρέφουσα απ’ εμού πάντα άλλον ίδιον αγενούς ψυχής πόθον.

Οι δύο συνάπτοντες την συνθήκην ταύτην υποχρεούνται να εξακολουθήσουν ομού τον πόλεμον κατά των Αθηναίων και των συμμάχων και να καταπαύσουν αυτόν από κοινού. Ο βασιλεύς θα παρέχη την δαπάνην δι' όλον τον στρατόν ο οποίος επί τη αιτήσει του θα ευρίσκετο εις την χώραν του.