United States or Christmas Island ? Vote for the TOP Country of the Week !
Μα ο νους μου ταξίδευε μακριά, πολύ μακριά από την καρδιά της πατριώτισσας Μαριγώς. Την καληνύχτισα, κ' έφυγα. Τέτοια σπίτια θα βρης εδώ πέρα πολλά. Μην το θαρρής όμως πως είναι όλα τους μιναρέδες σαν του Θοδωράκη το σπίτι. Έχει και δυο τρία Ρωμιόσπιτα. Εκεί παραμέσα στέκουνταν ένα τα χρόνια κείνα, ανάμεσα σε κάτι χαλάσματα, κοντά στους Τούρκικους τους μαχαλάδες.
Αλλοιώτικη μη θαρρής πως θα τηνε βρούμε στις μεγάλες τις χώρες. Το χωριό, φίλε μου, είναι η μάννα της χώρας. Το νερό από δω αναβρύζει. Γίνεται ρεματάκι, βρίσκει κι άλλα ρεματάκια στο δρόμο, φουσκώνει, μεγαλώνει, γίνεται ποταμός. Ως τόσο, αν και την είδαμε τη μάννα του ρωμαίικου νερού, της μάννας όμως τη μάννα δεν την είδαμ' ακόμα. Και σε καλλίτερη ώρα να τηνε δούμε δε θα μπορούσαμε.
Μη θαρρής λοιπόν πως είναι αγράμματα τα κορίτσια που παίζουν τώρα τριγύρω μας. Δεν προφταίνουνε να το διαβάζουν και να το γράφουν πως είναι σκλαβοπούλες, πως ταδέρφια τους είναι καταφρονεμένα, η ζωή τους ντροπιασμένη και ταπεινή. Σα να χαμογελάς, θαρρώ. Σα να με ρωτάς σε τι βιβλίο και σε τι γλώσσα τις διαβάζουν αυτές τις τρέλλες. Ποιος πήγε και τα ξεμυάλισε τα κορίτσια.
— Χα, χα! χα! εφώνησε· μη θαρρής πως τάκλεψα; Μου τάδωσαν, ματάκια μου, μου τα . . . δωσαν, . . . μου τα χάρισαν! — Σου τα χάρισαν; Ποιος σου τα χάρισε; Ποιος χαρίζει σήμερα 'ς την 'Αθήνα σακκούλια τάλλαρα; . . . Δημήτρη! — Έλα, έλα . . . μην ήσαι τρελλή. Μου τα χάρισε ο κυρ Αγησίλαος. — Σου τα χάρισε ο κυρ Αγησίλαος; . . — Πού ο θεός να μου κόβη χρόνια να του δίνη μέραις!
Αν δεν ακούεται φωνή μες 'στην Ακαδημία, αν μες 'σ' αυτή δεν έρχεται κανένας να διδάξη, ω! μη θαρρής πως έπεσε καμμιά επιδημία, ή πως μας έλειψαν σοφοί. .. πα! πα! θεός φυλάξοι! Εμείς για λούσο θέλουμε να ήναι 'στας Αθήνας, για λούσο μας την έκτισε κι' ο μακαρίτης Σίνας.
Ή αν θαρρής πως εύκολα μ' εκέρδισες, ειπέ το, ώστε να κάμνω την κακιάν, τα φρύδια να σουφρόνω και όχι ν' αποκρίνωμαι, και να σε βασανίζω πριν με κερδίσης· — ειδεμή, αλλέως δεν το κάμνω· Αληθινά, αισθάνομαι πολύ ερωτευμένη, κ' ίσως ευρίσκης ελαφρύ πολύ το φέρσιμόν μου· αλλ' όμως εμπιστεύσου με, Ρωμαίε, και θα μ' εύρης πλέον πιστήν από αυτάς, που ξεύρουν να κρατούνται.
ΦΑΣΟΥΛΗΣ Επίσης... μα σαν τον Φάουστ μη θαρρής κι' εμέ πως θ' απατήσης με όνειρ' ακατάληπτα, με νύκτας Βαλπουργίας, με δαίμονας, τελώνια, και στυγεράς μαγείας. Το πνεύμα μας δεν το πλανά καμμία πλάνη πλέον, αι δε μαγείαι μαγισσών και μάγων ψωραλέων δυνάμεις απεδείχθησαν της φύσεως μεγάλαι υπάρχουσαι 'στόν άνθρωπον καθώς και τόσαι άλλαι. ΜΕΦΙΣΤΟΦΕΛΗΣ Υπνωτισμός, μαγνητισμός, τηλαίσθησις και άλλα.
Δεν είναι έτζι, κυρ Ταλιαπιέρα, Ή λέγω τάχα τη νύχτα ημέρα; Ανίσως, φίλε, θαρρής πως σφάλλω, Εγώ τζοπαίνω, δεν κρένω άλλο. Κι' ο Παπαγιάνης αυτήν την κρίσι, Σαν Ιερέας ας μας χωρίση. Πώς λες Ζαγόρι, οπού γνωρίζεις, Καλά σε ταύτα, να 'ποφασίζης; Για το τραπέζι, για το ποτήρι, Ποτέ δεν κάνεις τινός χατήρι. Κι' αυτό σα θέλεις να το διαλέξη Αφίνω πάλε τον κυρ Αλέξη.
— Την ώρα δεν έβλεπα νάρθης, να μου τα πης, λέγω του φίλου μου τις προάλλες, ό τι μεταγύρισε από πεταχτό ταξίδι ως την Κρήτη — Μην το θαρρής δα πως είνε κ' εύκολο να τα περιγράφω, μάλιστα καταπώς τόκαμ' αυτό το ταξίδι. Μήτε μολύβι, μήτε χαρτί. Έτσι, με τα μάτια και με το νου, αρπαχτά — απολογιέται ο λιοκαμένος μου φίλος. — Και τι καλλίτερο; ζωντανά πράματα· τα γραμμένα τα βρίσκουμε κι απ' αλλού.
Ο καθένας να βγάζη το ψωμί του, και το πιώτερο το ψωμί βγαίνει από κει που έπρεπε να πηγαίνη. Στη μέση κοίτεται η εθνική η μελόπηττα, και τριγύρω σωριάζουνται οι πεινασμένες οι σφίγγες και τη βυζάνουν. Καθένας και το κεντρί του, και το κεντρί αυτό είναι το &Εγώ& του Ρωμιού. Ο λαός αυτός, που τονε βλέπεις τώρα και θαρρείς πως παράκμασε, και πως έχασε τον ηρωισμό του, μην το θαρρής.
Λέξη Της Ημέρας