United States or North Korea ? Vote for the TOP Country of the Week !


Έπειτα αι ηδοναί είναι εμπόδια διά την σκέψιν, και τόσον περισσότερον, όσον περισσότερον τας απολαμβάνει κανείς• λόγου χάριν τας αφροδισιακάς ηδονάς. Δηλαδή κανείς δεν ημπορεί να σκεφθή, όταν ευρίσκεται μέσα εις αυτάς. Έπειτα δεν υπάρχει καμμία τέχνη της ηδονής, ενώ παν αγαθόν είναι έργον τέχνης. Έπειτα τα παιδία και τα ζώα επιδιώκουν τας ηδονάς.

Διότι, εάν κανείς διαρκώς μελετά να εκτελή περισσότερον από όλους τα δίκαια ή τα σωφρονικά, ή οποιαδήποτε άλλα, από όσα υπαγορεύουν αι αρεταί, και εν γένει εάν αποκτά διά τον εαυτόν του πάντοτε το καλόν, αυτόν κανείς δεν θα τον ονομάση φίλαυτον, ούτε θα τον κατακρίνη. Ημπορεί όμως αυτός να φανή περισσότερον φίλαυτος. Τουλάχιστον αυτός αποδίδει εις τον εαυτόν του τα καλλίτερα και τα κυρίως αγαθά.

Οι γάτες και οι σκύλοι μας ομιλούν τόσον καταληπτά, όπως ο πατέρας μας και η μητέρα μας, αλλά πρέπει να είναι κανείς πολύ μικρός· ακόμη και το μπαστούνι του παππού ημπορεί κάλλιστα να χρεμετίζη και να γίνη ένα ολόκληρο άλογο με κεφάλι, πόδια και ουράν.

Ο Πρωταγόρας δε πάλιν, εν ώ τότε υπεστήριζεν ότι ημπορεί να διδαχθή, τώρα απεναντίας φαίνεται άνθρωπος ενδιαφερόμενος ν' αποδεχθή ότι αυτή σχεδόν κάθε τι άλλο είναι παρά γνώσις· και διά τούτο διόλου δεν είναι δυνατόν να διδαχθή.

Το σπίτι λάμπει, ποτέ δεν έλειψε κουμπί από τα υποκάμισά μου και είμαι πάντοτε βέβαιος να εύρω εις το τραπέζι το φαγί που μ' αρέσει. Εκατάφερε μάλιστα να μαγειρεύη και τον αστακόν με μίαν αμερικάνικη σάλτσα που ημπορεί τώρα να τον τρώγω χωρίς να μου πειράζη το στομάχι. Αυτά είνε βέβαια μεγάλα προτερήματα. Ένα μόνον πράγμα της λείπει, η ευαισθησία.

Λοιπόν, θα ειπή αυτός, δεν είναι άραγε ωφέλιμον εκείνο που κάμνει το αγαθόν, και αυτό που κάμνει δεν απεδείχθη προ ολίγου ως διάφορον από εκείνο που γίνεται, και δεν επιστρέφει πάλιν η συζήτησις εις τον προηγούμενον λόγον; Δηλαδή ούτε το αγαθόν ημπορεί να είναι ωραίον ούτε το ωραίον αγαθόν, εάν το καθέν είναι διαφορετικόν. Με το παραπάνω βεβαίως, θα ειπούμεν, καλέ Ιππία, εάν είμεθα σώφρονες.

Είμαι τόσον βεβαία, πως εσύ είσαι κάτι τι περισσότερον από τους ανθρώπους, επειδή απλούς άνθρωπος είνε αδύνατον να κάμη αυτό που έκαμες. Κυρία, της εξαναείπα, ημπορεί να είναι, ότι εγώ να είμαι κάτι τι περισσότερον από τους απλούς ανθρώπους, επειδή και είμαι υιός ενός βασιλέως, μα τέλος πάντων είμαι ένας άνθρωπος.

Επομένως, φίλε Θεαίτητε, ούτε αίσθησις ημπορεί να είναι επιστήμη, ούτε η αληθής κρίσις, ούτε ο λόγος ο συνοδεύων την αληθή κρίσιν. Θεαίτητος. Όχι, καθώς φαίνεται. Σωκράτης. Αί λοιπόν, κυοφορούμεν και έχομεν να γεννήσωμεν τίποτε άλλο ακόμη περί επιστήμης, καλέ φίλε, ή όλα τα εξεγεννήσαμεν; Θεαίτητος. Βεβαίως, μα τον Δία, εγώ προς χάριν σου είπα περισσότερα από όσα είχα μέσα μου. Σωκράτης.

Αλλ' όταν έχωμεν υπομονήν, εξηκολούθει μαλακύνων την φωνήν του και βλέπων ιλαρώς τώρα την Θωμαήν, όταν έχωμεν υπομονήν, Θωμαή μου, τότε μας ακούει ο Κύριος και μας κάμνει ό,τι του ζητήσωμεν, προς το συμφέρον πάντοτε της ψυχής μας. Και ημπορεί τότε κ' εδώ καλά να περάσωμεν το υπόλοιπον της ζωής μας, και να κερδήσωμεν και την βασιλείαν των ουρανών . . .

Διότι όστις δεν ημπορεί να δώση και να δεχθή λόγον δεν έχει επιστημονικήν γνώσιν αυτού του πράγματος. Όταν όμως αποκτήση και τον λόγον, τότε γίνεται ικανός εις όλα αυτά, και είναι τέλειος διά την επιστήμην. Έτσι το ήκουσες και συ το όνειρον αυτό ή αλλέως; Θεαίτητος. Ακριβώς το ίδιον, σε βεβαιώ. Σωκράτης.