United States or Cuba ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ποίος είν' εκεί, μα του άλλου διαβόλου το όνομα! — Θα ήναι μα την πίστιν μου, κανείς διπρόσωπος, απ' εκείνους οπού σου πέρνουν όρκον, ότι το άσπρο είναι μαύρο και το μαύρο άσπρο, — κανείς άξιος να πωλήση και την ψυχήν του διά την αγάπην του Θεού, και όμως δεν κατώρθωσε να τον γελάση τον Θεόν διά να του ανοίξη την πύλην των Ουρανών. Κόπιασε μέσα, διπρόσωπε!

Κυβερνούν μονάχα τα δικά τους, όσα μεταξύ τους, έξω από ξένους, ταιριάζει να γίνονται. Και αυτό το ξέρουν καλά οι Έλληνες, όσο και να τρώγονται αναμεταξύ τους. Αφότου η Ελλάδα έκανε αυτή την ασύγκριτη στραβοκεφαλιά, και κατάργησε τις κοινότητες, σα να ήταν παλιοπάπουτσα, αφότου συγκέντρωσε όλες τις δουλειές στο κράτος, που το διαίρεσε σε δήμους, πάει κατά διαβόλου.

Τότε και εγώ, ευρών ευκαιρίαν, ήρπασα το κονδύλιον εις το ράμφος μου και έφυγα, λαλών κατ' εμαυτόν: — Πατρικό κονδύλι, διαβόλου κέρατο· ας το φυλάξω!. . . . . . δ'. Λέγει το Φάσμα: — Ιδού λοιπόν ο πρόλογος του πατρός· θα ίδης τώρα και της θυγατρός τον επίλογον· είδες το τέλμα, θα ίδης και της αναθυμιάσεως τον αγωγόν.

Ω φύσις, απ' την κόλασιν τι ήθελες να πάρης ενός διαβόλου την ψυχήν, να την μεταφυτεύσης εις τέτοιον γλυκοαίματον χαριτωμένον κήπον; Πώς έτσι να χρυσοδεθή τέτοιον αισχρόν βιβλίον; Πώς η ψευτιά να κατοική τόσον λαμπρόν παλάτι;

Αλλ' ουδείς τότε εφρόντιζεν ακόμη περί δογμάτων, οι δε αρχαίοι θεοί, όσοι τουλάχιστον εξ αυτών δεν μετεβλήθησαν εις χριστιανούς αγίους, εξορισθέντες εκ του Ολύμπου είχον μετοικήσει εις τον Άδην, κακεί έζων εν ειρήνη μετά του Διαβόλου των Χριστιανών και του Σατανά των Εβραίων, αναγνωριζόμενοι υπό των θεολόγων, εισακούοντες τας επικλήσεις των μάγων, ενίοτε δε μετοικούντες και εις τα σώματα των χριστιανών, οίτινες εκαλούντο τότε Δαιμονισμένοι.

Το όνομά της ήκουον οι άνθρωποι ανατριχιάζοντες, ως το όνομα του διαβόλου. Τον πρώτον άνδρα της εμαρμάρωσεν εν τη ιδιοτροπία της μίαν ημέραν, περάσασα εις τον δάχτυλόν του ένα μαγευμένο δακτυλίδι.

Ώστε και δι' αυτούς τους λόγους της μεν κακίας ιδιότης είναι η υπερβολή και η έλλειψις, της δε αρετής η μεσότης. Ένας ο δρόμος του θεού και χίλιοι του διαβόλου. ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ς'.

Ταύτα πάντα κατέστησαν την ημετέραν ηρωίδα πρότυπον συνταγματικού βασιλέως, οίτινες ως οι θεοί του Επικούρου ρέγχουσιν επί του υψηλού θρόνου των, παραδίδοντες την ράχιν των κυβερνωμένων εις τας ψαλίδας των υπουργών, ως παρέδωκε κατά τους Μανιχαίους και ο Πλάστης τον κόσμον εις την διάκρισιν του Διαβόλου.

Αλλ’ ούτε του διαβόλου απαξιούσα την προστασίαν κατέφευγε πολλάκις εις τας απαισίους της μεσαιωνικής μαγείας τελετάς.

Ας μη μας μεταφέρη μάλιστα έξω των οικιών μας· ας σταθώμεν εις το παράθυρόν μας ή εις την θύραν μας· αν μας προσφέρη ότι δυνάμεθα εκείθεν να ίδωμεν, θα υποκύψωμεν εις τον πειρασμόν· θα αποδεχθώμεν την προσφοράν και μάλιστα θα τον ευχαριστήσωμεν. Ολίγα χρήματα, έν ζεύγος υποδημάτων, έν φόρεμα, κάτι τι ευτελές, θα μας ρίψη γονυπετείς προ των ποδών του Διαβόλου