United States or São Tomé and Príncipe ? Vote for the TOP Country of the Week !


Χαρούμενο 'ς τ' αρπάγια του τον έχει το σφαλάγγι Και του βυζαίνει την ψυχή. Ξεραίς παλαμονίδαις Του στρόνει μέσατη σπηλειά και τόνε ρίχνει επάνω. Με δαγκανάρια, με σχοινί τα χέρια ξεκλειδόνει Και τα φορτόνει σίδερα, του δένει τα ποδάρια, Χαλκά του σφίγγειτο λαιμό. Τα στήθια του πλακόνει Μ' έν' αγκωνάρι κοφτερό.

Χαρούμενο 'ς τ' αρπάγια του τον έχει το σφαλάγγι. σ.140 Σφαλάγγι . Το φαλάγγιον των αρχαίων. Τα σερπετά μαυλίζει. σ. 140 Το μαυλίζω δεν λαμβάνεται ενταύθα επί της φαύλης σημασίας ην είχε παρά τοις αρχαίοις. Κυρίως σημαίνει, κράζω δι' ιδιαιτέρου τινος φθόγγου τα κατοικίδια πτηνά ή κτήνη. Τοιουτοτρόπως μαυλίζει τις ή μαυλά τας όρνιθας, τον αίλουρον, τον κύνα.

Άφηκε, είπα, τον σκοτεινό του θρόνο και ήρθε κάτω να τελωνίση και τη δική μου ψυχή, να την βασανίση και να την ξεσχίση με τ' αρπάγια του, στις φλόγες να την παραδώση πριν ακόμη γδυθή τη σάρκα της. — Καλό πνίξιμο! εσφύριξε πάλι στ' αυτιά μου. Και πριν κουνηθώ από τη θέσι μου έφυγε μακριά, τριποδίζοντας στο κατάστρωμα και ουρλιάζοντας σαν ξωτικό.

Τα πόδια τους αρπάγια εγάτζωναν το σχοινί· τα χέρια τους μάγγανο έσφιγγαν τη σταύρωση και η ψυχή αδάμαστη μέσα τους, εξάναβε τον θυμό και την καταφρόνια του σύμπαντος. Στράλι δεν έμεινε πουθενά. Τις γάμπιες μόνον, τον τρίγκο και τους φλόκους είχαμε ακόμη ανοιχτούς· μα ήσαν αρκετά για να μας σύρουν στον όλεθρο. Τα μπάρκο έτρεχεν ακόμη θεόστραβο στη στράτα του. Ποια στράτα; Κανείς δεν ήξευρε.