United States or Philippines ? Vote for the TOP Country of the Week !


Sa kalasingan ay tignan ninyo at pinaiikot ang tungkod at isinasaksak sa mga dakong pinamumuuan ng tubig; natutuwa at pinapipihitpihit sa kanyang mga kamay ang mga valenki ; at nagsasalita ng ganito: Wala man akong chuba o balabal ay naiinitan ako, sapagka't tumungga ako ng kaunting alak; ang tiyan ko'y busog sa alak; anupang ipangangailangang ko ng isang balabal na pampainit?

Ang banáyad nguni't matitinding pangungusap ng pangulo, ang nanginginig niyáng bóses, ang kanyang nagbabagang paningin, ay nagpayukô sa lahat. Ni si Juancho, ni si Choy, ni ang naka-itim ay walâng naihumá. Naghaharì sa boóng báhay ang piping katahimikan. Nakaraan ang limang minuto; walâ pa ring sagót. Walang kamalák-malák ay nangagtilian ang mga babáe. "Demónyo! Tatay ko! Demónyo! Nanay ko!

«A~g kamahalan n~g tao ay walâ sa pagkáhari, walâ sa pagpapata~gos n~g ilo~g at puti n~g mukh

Wala naman akong sukat mautan~gan na maibibili nang ikabubuhay kung ako'y magbigti ay masama naman ¿ay paanong aking gagawing paraan? Habang lumalakad ay nagsasalita at mistulang ulol ang kahalimbawa napahihimutok tuwing magunita yaong napagsapit na kahiyahiya.

Kaya't wala na siyang sinikap kundi ang maghanda. Kung baga sa digmaan ay para siyang lulusob. Sa Tundo, kay ligayang pook! Si Leoning ay doon naninirahan at bagama't ang pook na ito ay may kaunting kalayuan sa kanyang tinitirahan ay naging gayon na lamang kalapit para sa kanya. Kung noong una ay di man lang niya kinagigiliwan paroonan, ngayon ay siyang paraiso ng kanyang puso.

At wala namang idinagdag, ni isa mang tuldik na pangtanong, kahi't napaghahalatang talagang kulang at sa kapaubayaan na lamang ng kahista.

Háha~ggahán namin a~g munti~g kasaysaya~g itó n~g isá~g anák-pawis, iniwi sa karukhaán at namatáy na dukhâ rin, hindî dahil sa hindî nakátuklás n~g mabuti~g panahón at paraan sa ikayayaman, hindî ~ga: kundî dahilán sa a~g lahát niyá~g sikap, duno~g at buhay ay kanyá~g inialay na~g walá~g pa~galawá~g ha~gád sa damban

Oo. ¡Naku, kay damidaming tao! At nabasa pa tuloy kami sa ulan. N~guni't ... ang kasayahan ay gayon na n~ga lamang; sanggaano mang sigla, ay natatapos din. Wala po naman yatang anomang bagay rito sa mundo na walang katapusan, eh.... Dahil n~ga riyan, kung kaya ako ay walang laging sinisikhay kundi yaong m~ga may kapakinaban~gan hanggang sa kabilang buhay.

Basa at pagkuwa'y lumipat sa Sakop n~g Inglés na bayan n~g Ho~gko~g at doón na ~ namuhay n~g may m~ga tatlo~gpuo~g taón. Sa baya~g itó isinagawâ ni G. José Ma. Basa a~g táhasa't walá~g kili~g na pagli~gap sa kanyá~g m~ga kalahì.

Cung wala siyang tapang ay hindi carapatdapat cay Clarita. ¿Icaw pala'y pacacasal sa guinoong ito? ang tanong ni Sinang, at napuno n~g luha ang canyang masayang m~ga mata; nalalaman cong icaw ay malihim, n~guni't hindi salawahan. Si Maria Clara, na maputlang parang pagkit, buman~gon n~g caunti sa pagca sandig, at tinitigan n~g gulat na m~ga mata ang canyang ama, si doña Victorina at si Linares.